انتقال از استراحت به فعالیت بدنی شدید می تواند باعث تغییرات پاتولوژیک در ارگانهای مختلف به ویژه در مسیر ادراری شود. از جمله تغییرات پاتولوژیک نسبتا شایع در ورزشکاران تغییر در برخی نشانگرهای کارکردی کلیه بدنبال اجرای فعالیت ورزشی سنگین می باشد که می تواند عملکرد آنان را دچار اختلال کند. لذا هدف از مطالعه ی حاضر بررسی و مقایسه تاثیر هشت هفته تمرین تداومی دویدن برمیزان هماچوری، پروتئینوری و کراتینینوری افراد سالم غیر ورزشکار می باشد. تعداد 20 مرد جوان سالم غیر فعال به عنوان نمونه های تحقیق انتخاب و به صورت تصادفی و مساوی در دو گروه تمرین و کنترل قرار گرفتند. در ابتدا، قبل و بعد از یک جلسه فعالیت حاد ( 200 متر راه رفتن،600 متر دویدن با 60%hrr، 1500 متر دویدن با 85% hrr ، 600 متر دویدن با 60%hrr و 200 متر راه رفتن ) نمونه گیری ادرار به منظور تعیین میزان هماچوری، پروتئینوری و کراتینین انجام شد و سپس آزمودنی های گروه تمرین برای مدت هشت هفته و هفته ی سه جلسه به تمرینات تداومی دویدن پرداختند، اما آزمودنی های گروه کنترل در این مدت تحت هیچ برنامه ی تمرینی قرار نگرفتند. بعد از مدت هشت هفته، مجددا نمونه گیری ادرار قبل و بعد از یک جلسه فعالیت حاد جهت اندازه گیری متغیر ها گرفته شد. داده ها با استفاده از آزمون فریدمن، تحلیل واریانس یک طرفه با اندازه گیری های مکرر و t مستقل در سطح معناداری 05/0 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. کاهش معناداری در میزان هماچوری، پروتئینوری، دفع کراتینین و نسبت دفع پروتئین به کراتینین ناشی از یک جلسه فعالیت حاد در گروه تمرین پس از هشت هفته تمرین تداومی دویدن مشاهده شد ( 0.05 p< بطور کلی نتایج این تحقیق نشان داد که هشت هفته تمرین تداومی دویدن احتمالا سبب ایجاد سازگاری وکاهش میزان هماچوری، دفع پروتئین، کراتینین و نسبت دفع پروتئین به دفع کراتینین ناشی از یک جلسه فعالیت حاد می شود.