نامزدهای انتخاباتی جهت دستیابی به اهداف خویش و جلب نظر مخاطبان از تدابیر کلامی ویژه ی خود بهره می جویند. از جمله ی این تدابیر کلامی می توان به عبارات احتیاط آمیز و تشدید کننده اشاره نمود. این عبارات با هدف افزایش یا کاهش میزان تعهد، ابهام، وضوح، تحکیم یا تضعیف هم بستگی در کلام به کار می روند. با وجود این که این تدابیر نقش بسزایی در گفتار سیاسی دارند، مطالعات بین زبانی اندکی به نقش تشویقی آن ها در مناظره های تلویزیونی انتخاباتی پرداخته اند. بدین منظور، تحقیق حاضر نقش عبارات احتیاط آمیز و تشدیدکننده را در سخنان نامزدهای انتخابات اخیر ایران و امریکا بررسی کرده است. در این راستا، تحقیق به شیوه ی استقرایی انجام شد و بر اساس الگوی کاربردی به دست آمده، عبارات احتیاط آمیز و تشدید کننده تعیین و تحلیل شدند. در بخش اول این مطالعه، بسامد و نقش این عبارات در مناظرات ریاست جمهوری ایران و امریکا مشخص گردید. در بخش دوم، تأثیر متقابل مناظره کنندگان بر نحوه ی استفاده ی آنان از این عبارات بررسی شد. سرانجام، نتایج تحقیق نشان داد که نه تنها بسامد بلکه نقش این ابزار کلامی نیز از زبانی به زبان دیگر به طور برجسته ای متفاوت می باشد. همچنین، یافته های پژوهش حاضر نشان داد که اقتدار و جایگاه سیاسی هر نامزد نسبت به نامزد دیگر، در کنار سایر شاخص های بافتاری، نقش تعیین کننده ای در نحوه ی استفاده ی آنان از این عبارات دارد.