پژوهش حاضر با هدف تبیین امکانات زایایی متن از طریق کارکرد نشانهایِ مکانی در نمایشنامههای بیضایی انجام گرفته است و با فرض اینکه منش دلالیِ مکانی مشابهی در عمده نمایشنامههای این نویسنده وجود دارد، بر روی چهار نمایشنامه مهم وی تمرکز می کند:هشتمین سفر سندباد، دنیای مطبوعاتی آقای اسراری، پردهخانهو اَفرا یاروز میگذرد. ازآنجاکه مکان یک زیررمزگان فرهنگی است این تحقیق در حوزه نشانه شناسی فرهنگی قرار می گیرد و نباید تنها به عنوان یک موقعیت جغرافیایی-هندسی بررسی شود بلکه باید به مثابه ی یک نظام نشانه ای ساخت مند که وارد سطوح متفاوتی از دلالت شده، بررسی شود که در کنار دلالت های صریح اولیه اش -چه به روی صحنه و چه در بستر متن- وارد حوزه های جدیدی از دلالت فرهنگی، اسطوره ای و تاریخی می شود. پس از ارایه ی توضیحاتی درباره نشانهشناسی ومفهوم عاملیت-سوژگی،به عنوان چارچوب نظری، خلاصهای از داستان چهار نمایشنامه یادشده را ذکر کرده و سپس بهبررسی کارکردهای نشانهایِ مکانی بین مکان، شخصیت، موقعیت نمایشی وسایر عناصر درام در متن یا در صحنه وبا هدف اثبات فرضیه مان(وجود الگویی جامع از منش دلالیِ مکانی در چهار نمایشنامه ی برگزیده) پرداخته ایم. نگارنده در این تحقیق از روش توصیفی-تحلیلی، تکنیک کتابخانه ای و همچنین از چارچوب نظری معاصر درباره نشانه شناسی لایه ای بهره گرفتهاست.