در سال 1320 شمسی، جنبشی در ایران شکل گرفت که به عنوان جنبش هنر مدرن مطرح شد. بعدها گروهی از هنرمندان پیرو این جنبش، پس از پشت سرگذاشتن تجربه‏های هنری متنوع متاثر از غرب، سعی داشتند به تدریج با درونی کردن آموخته‏هایشان، راه کارهایی بیابند تا به وسیله ی آن ها آثارشان را از کارهای مشابه غربی متمایز ساخته و به آن ها هویتی ملی‏ بخشند. در همین اوان، در طراحی گرافیک نیز چالشی با همین مضمون یعنی دست یابی به هویتی ایرانی- ملی مطرح گشت. پس از پیروزی انقلاب، بحث هویت مستقل و ملی و بازگشت به فرهنگ ایرانی- اسلامی در همه ی عرصه‏ها، از جمله هنر به شکل جدیدی دوباره رخ نمود که شناسایی و فهم فرآیند طی شده در طراحی پوستر این دوره (دهه ی 1360 تا 1380ش.)، موضوع تحقیق حاضر است. هدف از این پژوهش، بررسی چگونگی ارجاع طراحان پوستر به سنت تصویری گذشته ی ایران در سه دهه ی اخیر می باشد. برای دست یابی به این هدف، تعداد 220 پوستر به روش اتفاقی ساده انتخاب شده و با استفاده از ابزار پرسش نامه مورد آزمون کمی قرار گرفته است تا به این وسیله عناصری از گذشته که به آن بازگشت شده، شناسایی و مورد بحث و بررسی قرار گیرند. نتایج به دست آمده از بررسی کمی داده ها حاکی از این است که در 5/55% پوسترها عامل اقتباس شده از سنت تصویری گذشته، اعم از این که این عامل تقلید عین به عین، ملهم از فرم اصلی و یا با تغییر اندکی بوده، به چشم می خورد. البته این گونه اقتباس، در دهه‏ی 70 شمسی کم تر از دو دهه ی دیگر وجود دارد. اقتباس از گذشته در دهه های 60 و ‏80 دارای فراوانی تقریبا مشابهی است. به علاوه، عناصر اقتباسی در این دو دهه، بیش تر نقش مایه های گیاهی و تایپوگرافی هستند. ولی آن چه باعث تفاوت این دو دهه می شود، درصد کاربرد نقش مایه هایی هم چون نقوش حیوانی، انسانی‏، هندسی یا انتزاعی و سایر می باشد.