هدف این پژوهش بررسی و مطالعه موانع استفاده از بیمه الکترونیک در شرکت سهامی بیمه ایران در استان سیستان و بلوچستان بوده است، در این راستا موانع استقرار بیمه الکترونیک در قالب هفت دسته عوامل مدیریتی، انسانی، فرهنگی، سازمانی، تکنولوژیکی، محیطی و ماهیتی با روش پیمایشی مورد بررسی قرار گرفته اند. هفت دسته عوامل یاد شده به سی عامل فرعی تر تقسیم شده و سپس رتبه بندی گردیده اند، نتایج نشان میدهند که کلیه عوامل مطرح شده بعنوان مانع استقرار بهینه بیمه الکترونیک در شرکت سهامی بیمه ایران در استان مطرح میباشند. در این پژوهش جامعه آماری شامل کارکنان، مدیران، و نمایندگان شرکت بیمه ایران در استان بوده است که بر این اساس تعداد نمونه شامل 150 نفر است که بروش طبقه ای استفاده شده است. در این تحقیق به منظور تعیین پایایی آزمون، از روش آلفای کرونباخ وبرای تعیین روایی از روش اعتباری صوری استفاده گردیده است، برای تجزیه و تحلیل داده ها از روشهای توصیفی و استنباطی به ویژه از آزمون t استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که همه عوامل اعم از مدیریتی، انسانی، فرهنگی، سازمانی، تکنولوژی، محیطی و ماهیتی بر روی استقرار بیمه الکترونیک در استان مانع استقرار بیمه الکترونیک بوده که مهمترین عوامل از این نظر عوامل سازمانی وانسانی هستند، منتهی در وضعیت حاضر شرایط عوامل مدیریتی، انسانی، فرهنگی، سازمانی، تکنولوژیکی، محیطی و ماهیتی به گونه ای است که برای استقرار بیمه الکترونیک مساعد نبوده و بعنوان موانع استفاده از بیمه الکترونیک در شرکت سهامی بیمه ایران در استان سیستان و بلوچستان عمل می نمایند. از این منظر عوامل فرهنگی اهمیت بیشتری داشته و با شرایط مطلوب فاصله بیشتری