چکیده امروزه افزایش روزافزون فعالیت های بشری و گسترده تر شدن کلان شهر ها سبب شده تا مدیران و متصدیان حوزه شهری، در پی یافتن روشهایی نوین جهت مدیریت مشکلات حمل و نقلی ناشی از این فعالیت ها باشند. نیاز مبرم به حمل و نقل و تردد در سطوح مختلف جابجایی مسافر و بار، روند صعودی تقاضا و لزوم استفاده از دستاوردهای به روز ترافیکی و شبیه سازی رفتارهای ترافیکی در انجام این سفرها، مهمترین مسائلی هستندکه دیدگاه ها را به خود جلب نموده اند، به صورتی که محققان را بر آن داشته است تا به دنبال معرفی مدل ها با درصد خطای کمتر باشند تا به جریان واقعی و رفتارهای ترافیکی، نزدیک تر باشند، و بتوانند در تجزیه و تحلیل مسائل ترافیکی کارآمدتر از گذشته باشند. در فرآیند چهار مرحله ای برنامه ریزی حمل و نقل، چهارمین گام، تخصیص ترافیک می باشد، که در این مرحله حجم تقاضای ترافیکی بین گره های مختلف شبکه، به مسیرهای مختلف تخصیص پیدا می کند، تخصیص ترافیک در این فرایند از اهمیت ویژه ای برخوردار می باشد که بایستی با روشها و مدلسازی های هر چه بهتر برای تخصیص سفرهای ایجاد شده در جهت بهینه سازی زمان سفر کاربران و همچنین سیستم حمل و نقل، در جهت کاهش هزینه ها باشد. در این پایان نامه ابتدا روند کلی مطالعات تخصیص ترافیک و انواع و جزئیات برخی روش های آن ارائه شده است، در ادامه سعی شده با کمک مدل های ریاضی و آماری و تعیین متغیر های مربوط با اهداف مدلسازی، مدلی برای تخصیص دینامیکی ترافیک به روش احتمالی بر مبنای تعادل استفاده کننده ارائه گردد. در این مدل تقاضاها به کمک روشهای ریاضیاتی و آماری در مسیرهای مختلف شبکه تخصیص داده می شوند و به صورت دینامیکی چگونگی تخصیص تقاضاها به مسیرهای شبکه را به صورت پویا و لحظه به لحظه بررسی می نماید تا وضعیت کلی شبکه و جریان در لینک ها را در ساعات مختلف تخصیص ترافیک بیان نماید.