یکی از اصلی ترین پرسشهای پژوهشگرانی که در زمینه پیامدهای بازیهای رایانه ای به مطالعه پرداخته اند، تاثیر این بازیها در قلمرو رفتار اجتماعی است. به سخن دیگر، ارتباط فرد با دنیای بازیهای رایانه ای، ارتباطهای انسانی او را متأثر می سازد، تردیدهای فراوانی را در استفاده از این بازیها به میان می آورد. گرچه بعضی بیان داشته اند که بازیهای رایانه ای موجب انزوای اجتماعی نمی گردد، ولی تحقیقات دیگر حاکی از آنند که این بازیها نه تنها سبب انزوا و کناره گیری اجتماعی، کاهش ارتباط اجتماعی و مردم آمیزی می شوند، بلکه میزان نوع دوستی را کاهش داده و ارزشهای مبتنی بر همکاری و همیاری را بی رنگ می سازند. در این راستا پژوهش حاضر به بررسی تأثیر بازیهای رایانه ای ـ ویدیویی بر رفتار اجتماعی نوجوانان و مقایسه آن با تاثیر بازی های سنتی پرداخته است. به این منظور 45 دانش آموز پسر مقطع راهنمایی (14-12 ساله) انتخاب شدند که ضمن پاسخ به پرسشنامه محقق ساخته اطلاعات جمعیت شناختی، پرسشنامه رفتارهای اجتماعی را نیز تکمیل کردند. اطلاعات گردآوری شده با استفاده از روش تحلیل همبستگی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته های این پژوهش حاکی از آنند که گرچه تجربه بازی با بروز رفتارهای اجتماعی مناسب رابطه ای معکوس دارد، یعنی هر تجربه بازی بیشتر باشد، رفتارهای اجتماعی نامناسب تر است، اما این رابطه معنادار نبوده و در عوض وجود رابطه معنادار بر محور محل بازی متمرکز بوده است. به طوری که انتخاب منزل به عنوان محل بازی با رفتارهای اجتماعی رابطه ای معکوس و معنادار دارد. اما در مورد بازی های سنتی انتخاب منزل یا پرداختن به بازی در محل هایی که امکان حضور دیگران وجود دارد، در بروز رفتارهای اجتماعی مناسب یا عدم آن تفاوت معناداری نداشت و همچنین انتحاب نحوه پرداختن به بازی نیز در بازی های سنتی از لحاظ تنها بودن یا انجام بازی بصورت گروهی از نظر آماری تفاوت معناداری نداشت . در مجـموع با اسـتـنـاد به یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت که مبادرت به این بازیها می تواند تأثیر معناداری در الگوی تعاملات بین فردی و در نتیجه رفتارهای اجتماعی بر جای گذارد. کلمات کلیدی: 1 - بازی 2- بازی های سنتی 3- ناهنجاری های کنش اجتماعی 4- مسئولیت پذیری