پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه ی دلبستگی به والدین، فراشناخت و خودکارآمدی عمومی با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان مقطع متوسطه انجام پذیرفت. شرکت کنندگان پژوهش شامل 338 نفر (177 پسر و 161 دختر) از دانش آموزان دبیرستان های شیراز بودند که براساس روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای تصادفی انتخاب شدند. به منظور بررسی متغیرهای پژوهش هر یک از شرکت کنندگان خرده مقیاس دلبستگی به والدین آرمسدن و گرینبرگ (1987)، پرسشنامه آگاهی فراشناختی شراو و دنیسون (1994) و مقیاس خودکارآمدی عمومی شوآرزر و جروسلم (1992) را تکمیل نمودند. پایایی ابزارهای پژوهش به وسیله ضریب آلفای کرونباخ و روایی آن ها به کمک روش تحلیل عامل، تحلیل گویه و همسانی درونی تعیین شد. نتایج حاکی از روایی و پایایی قابل قبول آزمون ها بود. نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه حاکی از آن بود که هر یک از متغیرهای پیش بین قادر به پیش بینی پیشرفت تحصیلی هستند. فراشناخت دارای بیش ترین سهم در پیش-بینی پیشرفت تحصیلی است و بعد از آن دلبستگی به والدین و خودکارآمدی قرار دارند. همچنین از میان ابعاد فراشناخت، تنظیم شناخت و از میان ابعاد دلبستگی، دلبستگی به مادر پیش بینی کننده ی قوی تری برای پیشرفت تحصیلی بود. به منظور بررسی تفاوت های جنسیتی درمتغیرهای پژوهش از آزمون آماری t برای گروه های مستقل استفاده شد که در هیچ یک از متغیرهای پژوهش تفاوت معناداری مشاهده نشد.