هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی و مقایسه میزان آگاهی مربیان چهار رشته منتخب ورزشی شهر اهواز با جنبه های قانونی و حقوقی ورزش بوده و روش تحقیق مورد استفاده توصیفی پیمایشی و از نوع میدانی می باشد.. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه مربیان چهار رشته ورزشی تکواندو، کشتی، فوتبال و بسکتبال که در تیم های ورزشی و در سطح شهر اهواز مشغول هستند(170( n=. نمونه آماری با استفاده از روش نمونه گیری جرسی مورگان در این پژوهش شامل 120n= نفر که با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای از بین چهار رشته ورزشی انتخاب شده است، ابزار اندازه گیری در این تحقیق پرسشنامه محقق ساخته جنبه های قانونی و حقوقی ورزش می باشد که روایی صوری آن توسط اساتید دانشکده تربیت بدنی وگروه حقوق دانشگاه اهواز تایید گردید و از تحلیل عاملی برای تعیین روایی پرسشنامه استفاده شده، برای بررسی مناسب بودن داده های پرسشنامه kmo استفاده شد که ضریب به دست آمده قابل قبول گزارش شد ( 81/0 :kmo).همچنین آزمون کرویت بارتلت (2253 =2?) (0001/0 sig:) محاسبه شد که از نظر آماری معنی دار بود،و پایایی پرسشنامه برابر 89/0گزارش گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده های بدست آمده از آزمون کلوموگراف - اسمیرنف و آزمون لوین به ترتیب برای نرمال بودن و تساوی واریانس ها استفاده شد و همچنین از تحلیل واریانس یک راهه و ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیری استفاده گردید. نتایج تحقیق نشان داد که مربیان ورزشی شهر اهواز نسبت به جنبه های قانونی و حقوقی ورزش آگاهی پائینی دارند(میانگین64/2 )همچنین مشخص گردید بین سابقه ورزشی و جنبه های قانونی و حقوقی ورزش رابطه معنی داری وجود دارد(039/0:sig)ولی سطح مربیگری(105/0:sig)و میزان تحصیلات (998/0:sig)و رشته تحصیلی (407/0 :sig) رابطه معنی داری مشاهده نشد. همچنین نتایج نشان دادند که در میان مربیان مرد جهار رشت? ورزشی بیشترین میانگین میزان آگاهی مربوط به مربیان کشتی و کمترین آن مربوط به مربیان تکواندو می باشد.