این تحقیق با هدف بررسی دو الگوی پیش بینی کنندگی اختلالات رفتاری توسط ابعاد مهارت های اجتماعی/ ابعاد سبک های دلبستگی در دختران و پسران کم توان ذهنی دوره ابتدایی انجام شد. در این پژوهش، 200 دانش آموز کم توان ذهنی (97 دختر و 103 پسر) مدارس ابتدایی شهر مشهد مورد مطالعه قرار گرفتند. به این منظور، پرسشنامه سبک های دلبستگی کودکان (ون ادنهون و هافسترا، 2005)، پرسشنامه مهارت های اجتماعی (گرشام و الیوت، 1990) و مقیاس اختلالات رفتاری (راتر، 1967) استفاده گردید. که برای بررسی پایایی و روایی این ابزارها، از روش آلفای کرونباخ و همسانی درونی استفاده شد. نتایج بررسی ها نشان داد، که پایایی و روایی مقیاس ها در حد مطلوب است. نتایج پژوهش حاکی از آن بود که بعد دلبستگی ایمن بصورت منفی و ابعاد دلبستگی ناایمن اجتنابی و ناایمن دوسوگرا، بصورت مثبت و معناداری، اختلالات رفتاری را در دختران و پسران کم توان ذهنی پیش بینی می کنند. همچنین، ابعاد همکاری و قاطعیت مهارت های اجتماعی، بصورت منفی و معناداری اختلالات رفتاری را در دختران و پسران کم توان ذهنی پیش بینی می کنند. در پایان، پیشنهاداتی برای انجام پژوهش های بعدی مطرح شد و کاربردها و محدویت ها نیز بیان گردید.