این آزمایش در مدت 8 هفته به منظور تعیین اثر سطوح مختلف (0، 7، 15 و30 درصد) جایگزینی پودر ماهی با پودر آمفی پودا به عنوان منبع پروتئین در جیره غذایی بر عملکرد رشد، درصد بقاء و ترکیبات شیمیایی بدن بچه ماهیان قزل آلای رنگین کمان انجام شد. بچه ماهیان (با متوسط وزنی 0/98± 5/48 گرم) پس از سازگاری با غذای تجاری در قالب یک طرح کاملآ تصادفی با چهار تیمار و سه تکرار با شرایط یکسان، پرورش داده شدند. بررسی نتایج آزمایش حاضر، اختلاف معنی داری در وزن نهایی، نرخ رشد ویژه و درصد افزایش وزن بدن بین تیمارها مشاهده نشد (0/05<p). افزایش پودر آمفی پودا به جیره باعث افزایش ضریب تبدیل غذایی و کاهش بقاء شد ولی تفاوت آماری بین تیمارهای آزمایشی و شاهد مشاهده نشد (0/05<p). نتایج حاصل از آنالیز لاشه ها در پایان دوره آزمایش، اختلاف معنی داری را در میزان رطوبت، پروتئین خام، چربی خام و خاکستر لاشه بین تیمارها نشان نداد. با افزایش پودر گاماروس به جیره میزان خاکستر لاشه افزایش و میزان چربی خام لاشه کاهش یافت، اما روند خاصی در میزان رطوبت و پروتئین خام لاشه مشاهده نشد. بنابراین مطالعه حاضر، تا جایگزینی 30 درصد پودر ماهی با پودر آمفی پودا را با توجه به ارزش غذایی آمفی پودا و فراوانی آن در سواحل جنوبی دریای خزر و عدم تفاوت معنی داری در رشد، ضریب تبدیل غذایی، بقا و ترکیبات شیمیایی بدن برای بچه ماهیان قزل آلای رنگین کمان پیشنهاد می کند.

این تحقیق به منظور بررسی تأثیر پربیوتیک تجاری ایمونوژن بر برخی از شاخص های رشد و بقاء، برخی از شاخص های خونی و فلور باکتریایی روده بچه ماهی قره برون پرورشی(acipenser persicus) انجام گرفت. بدین منظور پربیوتیک ایمونوژن به جیره غذایی بچه ماهیان قره برون با میانگین وزنی( 47/0± 27) در سطوح0(شاهد)، 5/0، 1 و 2 (گرم بر کیلوگرم جیره) اضافه و به میزان 2-5/3 درصد وزن بدن به مدت 8 هفته تغذیه شدند. آزمایش درون 12 تانک های فایبر گلاسی 500 لیتری با حجم آبگیری 200 لیتر انجام گرفت. تعداد 12 قطعه بچه ماهی قره برون پرورشی به طور تصادفی درون هر تانک ذخیره سازی شد. در شروع آزمایش و هر 14 روز یک بار بیومتری ماهیان (شامل طول کل و وزن) انداز ه گیری و ثبت گردید. و در انتهای دوره پرورش برای تعیین پارامترهای خونی نمونه های خون پس از بیهوشی ماهیان از ساقه دمی3 ماهی که به طور تصادفی از هر تکرار انتخاب شده بود، گرفته شد و همچنین لگاریتم واحد کلونی (cfu)تعداد کل باکتری و تعدادلاکتوباسیلوس های روده مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج بدست آمده نشان داد که شاخص های رشد و تغذیه بچه ماهی قره برون، نرخ رشد ویژه sgr))، ضریب تبدیل غذایی (fcr)، کارایی غذا، درصدافزایش وزن بدن و تولید خالص در بین تیمار های مورد مطالعه دارای اختلاف معنی دار بود(p<0.05). یافته های آنالیز لاشه نشان داد که هیچ یک از تیمار ها بر ترکیب شیمیایی بدن بچه ماهی قره برون تاثیر معنی داری نگذاشتند) (p>0.05. در میزان هماتوکریت، هموگلوبین، پروتئین کل، گلوکز، آلبومین و گلوبولین بین تیمارهای مورد مطالعه اختلاف معنی داری مشاهده نگردید .(p>0.05)در مقادیر تعداد گلبول سفید، کلسترول و کورتیزول در بین تیمارها اختلاف معنی داری مشاهده شد (p<0.05). همچنین لگاریتم واحد کلونی (cfu) کل باکتری ها و لاکتوباسیلوس های روده بین گروه شاهد و تیمار های ایمونوژن از اختلاف معنی دار برخوردار بود (p<0.05).

اهمیت هیدروبیولوژی استخرهای پرورش در رشد و بقای بچه ماهیان خاویاری واضح و مبرهن است . با توجه به عدم مطالعه جامع زئوپلانکتونهای استخرها و تمایل بچه ماهیان به یک یا چند گونه خاص ، این تحقیق انجام گردید. با نمونه برداری از زئوپلانکتونها طی 45 روز مدت پرورش گونه های غالب زیر شناسایی شد: daphnia magna, ceriodaphina, naplius, copepoda با بررسی محتویات معده 560 بچه ماهی از سه استخر مورد مطالعه و ارزیابی آن توسط شاخص ivlev (1961) مشخص گردید که ceriodaphnia, daphnia magna و ostracoda بطور انتخابی توسط بچه ماهیان قره برون صید گشته و copepoda و naplius با وجود درصد فراوانی نسبتا بالا در استخر کمتر صید گردید. از طرفی با افزایش سن و سایز تمایل بچه ماهیان به بستر و صید chyronomidae و diptera larva افزایش یافت . متوسط طول و وزن هنگام رهاسازی بترتیب 1200mg, 65mm بود.