زمانی که دسترسی به سیستم عروق محیطی غیر ممکن باشد تزریق داخل استخوانی یک تکنیک موثر در تزریق مایعات و داروها در شرایط اورژانسی است. هدف این مطالعه مقایسه تأثیر تزریق داخل استخوانی و داخل وریدی اکسی تتراسایکلین در رساندن این آنتی بیوتیک به سیستم عروق مرکزی سگ است. چهار سگ سالم از نژاد مخلوط با وزن 15 تا 20 کیلوگرم (1-3 سال) 20 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن سگ اکسی تتراسایکلین به صورت داخل وریدی دریافت کردند. به حیوانات استراحت داده شد و بعد از یک دوره استراحت دو هفته ای هر سگ همان آنتی بیوتیک را با همان دوز قبلی اما از طریق سوزن داخل استخوانی در داخل استخوان ران دریافت کرد. نمونه های خونی در زمان قبل از تزریق و 0/5، 1، 1/5، 2، 2/5، 3، 3/5 و 24 ساعت پس از هر دو روش تزریق اخذ شدند و مقدار اکسی تتراسایکلین سرم به وسیله hplc اندازه گیری شد. آزمون آماری آنالیز واریانس تفاوت معنی داری را در مقایسه بین سطوح سرمی اکسی تتراسایکلین داخل استخوانی و داخل وریدی در تمامی زمان های خونگیری در روش داخل وریدی و داخل استخوانی نشان داد(p<0/05). سطوح سرمی اکسی تتراسایکلین در تمامی زمان ها بعد از تزریق داخل وریدی به صورت مشخصی بالاتر از تزریق داخل استخوانی بود. اما 24 ساعت پس از تزریق به شدت کاهش یافته بود(p<0/05). حداکثر غلظت سرمی اکسی تتراسایکلین در روش داخل وریدی و در روش داخل استخوانی به ترتیب بعد از ساعت 0/5 و 2/5 به دست آمد. هیچ عارضه ای در تزریق داخل استخوانی دارو مشاهده نشد. بنابراین به نظر می رسد روش داخل استخوانی روش کاربردی و موثر برای تزریق سریع تتراسایکلین در سگ باشد و در صورت نیاز می تواند جایگزین تزریق وریدی باشد.