در این پایان نامه مدل رشد اقتصادی سولو در زمان گسسته و با نرخ رشد جمعیتی و با شرایط زیر بررسی می شود. 1)نرخ رشد جمعیت اکیدا صعودی و کران دار است. 2) وقتی زمان به سمت بینهایت میل می کند، نرخ رشد جمیعت به سمت صفر میل می کند. در بخش های بعدی مدل رشد اقتصادی یک-بخشی و دو-بخشی را بررسی کرده و خواص نقاط ثابت آن را مطالعه نموده و سپس آشوب و نوسانات رخ داده روی این مدل را تجزیه و تحلیل می کنیم.

چکیده شته مومی کلم (.brevicoryne brassicae l) یکی از آفات مهم کلم در ایران و بسیاری از نقاط دیگر جهان بوده و خسارت قابل توجهی به این محصول وارد می کند . به دلیل مشکلات ناشی از مصرف سموم شیمیایی که در حال حاضر متداول ترین روش کنترل این آفت به شمار می رود. اعمال روش های جایگزین و یا کاهش غلظت مصرف سموم به همراه سایر روش های مدیریتی به ویژه کنترل بیولوژیکی ضروری است. در این میان قارچ های بیماری زای حشرات بر اساس بررسی های انجام شده می توانند عوامل مناسبی برای کنترل گونه های مختلف آفات باشند. در این مطالعه، بیماری زایی شش جدایه (lrc137، z-1، fashand، iran 429c،iran 441c، iran 1217c) از قارچ beauveria bassiana (blas.) vuill. روی حشرات کامل شته مومی کلم به روش غوطه ور سازی بررسی شد. همچنین اثرات زیر کشنده ی دو جدایه iran 1217c و iran 441c از قارچ مزبور نیز روی میزان پوره زایی حشرات کامل این شته بررسی شد. غلظت سوسپانسیون کنیدی جدایه های قارچی شامل 103، 104، 105، 106 و 107 کنیدی در هر میلی لیتر، برای زیست سنجی قارچ ها بودند. هر غلظت 10 بار تکرار شده و در هر تکرار، 10 حشره بالغ، به مدت 10 ثانیه در سوسپانسیون های مربوطه غوطه ور شدند. حشرات تیمار شاهد نیز در آب مقطر استریل همراه با 05/0 درصدtween-80 غوطه ور شدند. آزمایش ها در دمای 2 25 درجه سلسیوس و رطوبت نسبی 10 60 درصد و دوره ی روشنایی 16:8 (تاریکی: روشنایی) انجام گرفت. شمارش تلفات یک روز پس از تیمار کردن آغاز گردید و تا 14 روز ادامه یافت. نتایج آزمون های زیست سنجی نشان داد که کمترین میزان lc50 متعلق به جدایه ها ی iran 1217c و iran 441c از قارچ b. bassiana بود که به ترتیب برابر با 104×48/8 و 105×38/1 کنیدی بر میلی لیتر بود. کمترین lt50 متعلق به همان دو جدایه به ترتیب 71/5 و 32/5 روز بود. جدایه های z-1 و lrc 137 از قارچ پایین ترین میزان مرگ و میر را در تیمار های مورد مطالعه ایجاد کردند و سایر جدایه های مورد آزمایش در رده های حد واسط قرار گرفتند. در تمام آزمایش ها میزان مرگ ومیر با افزایش غلظت سوسپانسیون کنیدی افزایش یافت. در بررسی پارامترهای جدول زندگی باروری مشخص شد که نرخ بقا برای شته مومی کلم تیمار شده با دو جدایه iran 1217c و iran 441c نسبت به شاهد کاهش یافته است. امید به زندگی در حشرات کامل شته مومی کلم در شاهد، iran 1217c و iran 441c به ترتیب 2/16، 25/13 و 8/9 روز بود. که کوتاه ترین آن مربوط به حشرات تیمار شده با جدایه iran 1217c می باشد. مقایسه مهمترین پارامتر یعنی نرخ ذاتی افزایش جمعیت نشان داد که نرخ ذاتی افزایش جمعیت در جدایه iran 1217c برابر با 30/0 (ماده/ماده/روز) است.

در این پایان نامه، انتقال حرارت جابجایی اجباری آرام نانوسیال در یک میکروچاه حرارتی دولایه به صورت عددی مورد بررسی قرار گرفته است. به منظور مدل سازی انتقال حرارت نانوسیال در میکروچاه حرارتی دولایه، از روش عددی مخلوط دوفاز استفاده شده است. معادلات پیوستگی، مومنتوم، انرژی و معادله ی کسر حجمی برای جریان پایا، غیرقابل تراکم و سه بعدی، با استفاده از نرم افزار فلوئنت نسخه ی 6.3.26 حل شده اند. اثر حرکت براونی نانوذرات در رابطه ی ضریب هدایت حرارتی موثر نانوسیال لحاظ شده است که تابعی از دما می باشد. شبیه سازی عددی در محدوده ی کسر حجمی نانوذرات بین صفر تا 0/05، قطر نانوذرات بین 80 تا 200 نانومتر و همچنین اعداد رینولدز بین 150 تا 1200 انجام شده است. تاثیر نوع نانوذرات و سیال پایه نیز بررسی شده است. نتایج حاصل از روش دوفاز با نتایج تجربی و نتایج روش تک فازی موجود مقایسه شده اند. نتیجه ی به دست آمده از روش مخلوط دوفاز با نمونه ی تجربی حداکثر 7/8% اختلاف دارد. نتایج به دست آمده نشان می دهند که با افزایش کسر حجمی نانوذرات و همچنین عدد رینولدز جریان، عدد نوسلت افزایش می یابد. به گونه ای که برای نانوسیال آلومینا- آب در کسرهای حجمی 1%، 2%، 3% و 5% عدد نوسلت متوسط نسبت به آب خالص به ترتیب 3/98%، 7/83%، 11/06% و 20/46% افزایش می یابد. همچنین افزایش قطر نانوذرات، افت فشار را به صورت بسیار جزئی افزایش داده و عدد نوسلت را کاهش می دهد. به طور مثال در عدد رینولدز 500 و کسر حجمی 0/05 نانوذرات آلومینا با قطرهای 80 و 100 نانومتر عدد نوسلت متوسط را نسبت به آب خالص به ترتیب 20/32% و 20/21% افزایش می دهند. علاوه بر این در محدوده ی کسر حجمی بین 0/01 تا 0/03 بیشترین عدد نوسلت متوسط مربوط به نانوسیال مس- آب در کسر حجمی 0/03 با 29/41% و کمترین آن مربوط به نانوسیال آلومینا- اتیلن-گلیکول در کسر حجمی 0/01 با 2/87% افزایش نسبت به آب خالص می باشد.

چکیده؛ با گسترش مصرف سوخت های فسیلی در قرن بیستم به جای انرژی های طبیعی، کارهای بسیار زیادی انجام شدند. پس از مدتی محیط طبیعی به علت اثرات جانبی این گونه سوخت ها آلوده و نا امن شد و از طرفی این امکانات جدید و به ظاهر بی پایان محدودتر شدند و آن زمانی بود که پایان پذیر بودنشان احساس شد. در این هنگام انسان ها دوباره متوجه ی محیط اطرافشان شدند. در همین راستا، سمینارها و اجلاس بین المللی به بررسی تاثیرات انسان از جمله شهرسازی و معماری بر محیط پرداختند. از جمله مفاهیم جدید شکل گرفته در روند این گردهمایی ها، «پایداری»، «توسعه ی پایدار» و «معماری پایدار» بود. نتیجه ی به دست آمده از سمینارها، ارائه ی دستورالعمل های گوناگون برای تحقق جنبه های متفاوت پایداری، از جمله پایداری اجتماعی، پایداری زیست محیطی و پایداری اقتصادی می باشد. در حوزه ی معماری، از این زمان توجه به محیط زیست و تلاش در جهت طراحی ساختمان های اقلیمی و معماری پایدار آغاز شد. در کشور ما طی اعصار متمادی، تمام ساختمان ها با توجه به اقلیم و شرایط محیطی ساخته می شده است. آفتاب، باد، رطوبت، عوارض زمین و به طور کل شرایط آب و هوایی و جغرافیایی، تأثیر مستقیمی در معماری سنتی ما در مناطق مختلف داشته است. با ورود معماری مدرن و به ویژه استفاده از تاسیسات مکانیکی، به تدریج نقش اقلیم در ساختمان ها کم رنگ شد. بهتر است قبل از ایجاد یا ارائه ی راه حل های مکانیکی، ابتدا راه حل های سنتی در معماری محلی را ارزیابی کرد؛ آن گاه این روش ها را پذیرفت یا برای تطبیق با ملزومات مدرن و پیشرفته، آن ها را اصلاح کرد. امروزه با توجه به تغییر سبک زندگی، مسکن های تک خانواری گذشته تبدیل به برج های مسکونی چند خانواری گردیده اند. لذا در این پروژه سعی بر آن است تا این مسئله ی نوظهور، با استفاده از روش های معماری پایدار در تلفیق با راه کارهای معماری اقلیمی شیراز، در قالب برج مسکونی پایدار ارائه گردد. کلید واژه ها: پایداری، توسعه ی پایدار، معماری پایدار، معماری اقلیمی، برج مسکونی پایدار

این مطالعه با هدف بررسی مقایسه ای تاثیر عصاره اتانولی مرزه خوزستانی و آویشن شیرازی با آنتی بیوتیک محرک رشد فلاوومایسین بر عملکرد، شمارش باکتری های روده کور و پاسخ ایمنی در جوجه های گوشتی انجام گرفته است. در این آزمایش تعداد 200 قطعه جوجه گوشتی نژاد راس 308 به صورت طرح کاملا تصادفی در قالب فاکتوریل با 5 گروه آزمایشی که هر گروه دارای 4 تکرار و در هر تکرار10 قطعه جوجه انجام گرفت. گروه های آزمایشی شامل گروه 1 به عنوان شاهد، گروه 2 جیره پایه به همراه 045/0 درصد آنتی بیوتیک محرک رشد فلاوومایسین، گروه 3 جیره پایه به همراه 05/0 درصد عصاره مرزه خوزستانی گروه 4 جیره پایه به همراه 05/0 درصد عصاره آویشن شیرازی و گروه 5 جیره پایه به همراه 025/0 درصد عصاره مرزه خوزستانی و 025/0 درصد عصاره آویشن شیرازی بودند. در پایان هر هفته پرورش، خوراک مصرفی، افزایش وزن، ضریب تبدیل غذایی و تلفات اندازه گیری و ثبت شد. در سنین 28 و 35 روزگی میزان 5/0 سی سی srbc (گلبول قرمز خون گوسفندی) در عضله سینه سمت راست تکرارهای زوج تزریق شده و در روزهای 35 و 42 روزگی از 2 پرنده از هر تکرار جهت بررسی تیتر ایمنی (تیتر آنتی بادی علیه نیوکاسل و آنفولانزا، تیتر آنتی بادی علیه srbc و شمارش تعداد گلبول های سفید خون) خون گیری به عمل آمد. در روز پایانی آزمایش (42روزگی) 2 پرنده از هر تکرار به طور تصادفی انتخاب و ضمن خونگیری جهت اخذ سرم به منظور اندازه گیری پروتئین فاز حاد، به منظور بررسی صفات احشایی و شمارش باکتری های روده کور کشتار شدند. نتایج این آزمایش نشان داد که اثر گروه های آزمایشی بر روی میزان خوراک مصرفی، میانگین افزایش وزن، ضریب تبدیل غذایی، به جز هفته اول پرورش در هیچ یک از هفته های پرورش معنی داری نبودند. اثر گروه های آزمایشی بر میزان ماندگاری و باکتری های روده کور معنی دار نبود (05/0>p). گروه های آزمایشی باعث افزایش معنی دار درصد لاشه شدند و همچنین وزن قلب و وزن بورس فابرسیوس به طور معنی داری کاهش پیدا نمود (05/0>p) تیتر آنتی بادی علیه بیماری نیوکاسل در سن 35 روزگی تحت تاثیر گروه های آزمایشی قرار گرفت (05/0>p). بالاترین تیتر در گروه05/0 درصد عصاره آویشن مشاهده شد، در حالی که تیتر آنتی بادی علیه بیماری آنفولانزا در سن 35 و42 روزگی و تیتر علیه نیوکاسل در سن 42 روزگی تحت تاثیر گروه های آزمایشی قرار نگرفتند (05/0>p). اثر گروه های آزمایشی بر روی تیتر آنتی بادی علیه srbc معنی دار بود (05/0>p). بالاترین تیتر آنتی بادی متعلق به گروه05/0 درصد عصاره ی آویشن بود. در بررسی سلول های خون در 35 روزگی گروه ترکیب عصاره مرزه و آویشن به طور معنی داری سبب افزایش درصد لنفوسیت های خون و کاهش نسبت هتروفیل به لنفوسیت شد (05/0>p). در سن 42 روزگی گروه 05/0 درصد عصاره آویشن به طور معنی داری سبب افزایش درصد لنفوسیت های خون شد. (05/0>p). گروه 05/0 درصد عصاره مرزه به طور معنی داری سبب افزایش درصد ائوزینوفیل های خون شدند (05/0?p). گروه ترکیب عصاره مرزه و آویشن به طور معنی داری سبب کاهش پروتئین های فاز حاد در جوجه های گوشتی شد (05/0>p). تزریق گلبول قرمز خون گوسفند به عنوان یک عامل خارجی در کل دروه پرورش تنها برروی درصد مونوسیت ها ی خون در سن 42 روزگی اثر معنی دار ی گذاشته است به طوری که تکرارهای دریافت کننده گلبول قرمز خون گوسفند به طور معنی داری سبب کاهش مونوسیت های خون شدند (05/0>p). به طور کلی می توان چنین نتیجه گرفت که اثر داروهای گیاهی (مرزه، آویشن و ترکیب آن دو) تاثیری بر صفات عملکردی و ماندگاری و باکتری های روده کور در جوجه های گوشتی نداشته ولی اثرات مثبتی بر پارامترهای ایمنی و خصوصیات لاشه داشتند.