به منظور بررسی تأثیر کاربرد کودهای بیولوژیک در سطوح مختلف کودهای شیمیایی نیتروژنه و فسفره بر عملکرد و اجزای عملکرد گیاه جو (رقم صحرا) آزمایشی در سال زراعی 1387 در مزرعه پژوهشی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری بصورت اسپیلت اسپیلت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در 3 تکرار به اجرا در آمد. کرت های اصلی شامل کود نیتروژن از منبع اوره در سه سطح، صفر (n0)، 50 (n50) و 100 (n100) کیلوگرم در هکتار و کرت های فرعی شامل کود سوپرفسفات تریپل (p) در 2 سطح صفر (p0) و 50 (p50) کیلوگرم در هکتار بود. در کرت های فرعی فرعی باکتری های تثبیت کننده نیتروژن و حل کننده فسفات در چهار سطح (عدم تلقیح بذر با باکتری (b0)، تلقیح بذر با باکتری حل کننده ی فسفات (b2)، تلقیح بذر با باکتری تثبیت کننده نیتروژن (b3)، و تلقیح بذر با هر دو نوع باکتری (b4) قرارگرفتند. نتایج آزمایش نشان داد که صفات مورفولوژیکی و فیزیولوژیکی اندازه گیری شده به صورت معنی داری تحت تأثیر مصرف باکتری های محرک رشد قرار گرفتند. مقایسه میانگین ها نشان داد استفاده از 100 کیلوگرم در هکتار کود نیتروژنه به همراه مصرف توأم باکتری های تثبیت کننده نیتروژن و حل کننده فسفات موجب افزایش معنی دار صفات تعداد پنجه بارور، عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک و شاخص سطح برگ (اواسط و اواخر گلدهی) نسبت به شاهد (عدم مصرف کودها) شد. همچنین در صفات تعداد پنجه بارور و شاخص سطح برگ (اواخر گلدهی)، تلقیح تلفیقی باکتری های محرک رشد توانست کاهش 50 درصدی کود نیتروژنه را تا سطح 50 کیلوگرم در هکتار جبران کرده و این تیمار (n50b4) تفاوت معنی داری را با تیمار مصرف کامل کود نیتروژنه بدون تلقیح باکتری (n100b0) نشان داد. با افزایش کود نیتروژنه تمامی صفات اندازه گیری شده افزایش یافت. کاربرد کود فسفره نیز در تمامی صفات نسبت به شاهد (عدم مصرف کود) معنی دار شد.