یکی از مهمترین موضوعاتی که باید مورد توجه مربیان و ورزشکاران قرار گیرد، موضوع از دست دادن توانایی ها و سازگاری های به دست آمده در اثر تمرین، در مرحله بی تمرینی است. نقش بی تمرینی از یک تا چندین هفته بی تمرینی بر بسیاری از مشخصه های فیزیولوژیکی، آنتروپومتریکی و حتی روان شناختی توسط بسیاری از محققان مورد بررسی و مطالعه قرار گرفته است. اما هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر بی تمرینی دو هفته ای پس از 2 نوع تمرین مقاومتی بر قدرت بیشینه و ترکیب بدن مردان تمرین کرده بود. نمونه آماری این تحقیق 30 نفر از دانشجویان ورزشکار مرد دانشگاه رازی بودند که به طورداوطلبانه در تحقیق شرکت کرده و به طور تصادفی در دو گروه 15نفری قرار گرفتند: گروه شدت، تمرین مقاومتی را با شدت بالا وحجم پایین انجام دادند (91/2±30/23bmi=،4/1±7/24=سن)؛ و گروه حجم، (45/2±45/22bmi=،4/1±7/24=سن) تمرین مقاومتی را با شدت پایین و حجم بالا انجام دادند ( به مدت 6 هفته و هفته ای 3 جلسه). سپس آزمودنی های هر دو گروه دو هفته بی تمرینی را تجربه کردند. یا فته ها نشان داد که در هر دو گروه قدرت بیشینه در حرکت پرس سینه، زیربغل، سرشانه، اسکوات، جلوبازو، پشت بازو، پس از6 هفته برنامه تمرین مقاومتی پیشرفت معناداری یافت. و شاخص توده بدن و درصد چربی بدن نیز کاهش معناداری پیدا کرد. اما در اثر دو هفته بی تمرینی در هر دو گروه قدرت بیشینه در همه حرکات کاهش معنی دار و شاخص توده بدن ودرصد چربی بدن افزایش معنی داری پیدا کرد.با این حال قدرت بیشینه به طور معنی داری در همه حرکات همچنان بالا تر از سطوح پیش از تمرین بود. شاخص توده بدن پس از دوره بی تمرینی تفاوت معنی داری با سطوح پیش از تمرین نداشت و درصد چربی بدن فقط در گروه حجم به طور معنی داری پایین تر از سطوح پیش از تمرین باقی ماند