در سال های اخیر، استفاده از دستگاه های کمک شنیداری پیشرفته نظیر سمعک های دیجیتالی و کاشت حلزون شنوایی توانسته زمینه ی مناسبی را برای استفاده از باقی مانده ی شنوایی و فراگیری گفتار و زبان برای کودکان کم شنوا در سراسر دنیا فراهم سازد. از اینرو، در این تحقیق سعی شده تا مهارت های شنیداری و گفتاری این کودکان را پس از 6 ماه استفاده از سمعک و دستگاه کاشت حلزون شنوایی بررسی نموده و پس از مقایسه ی نتایج بدست آمده از این بررسی، میزان کارآمدی هر دستگاه را به طور دقیق تر تعیین نماییم. این پژوهش از نوع توصیفی، تحلیلی و تجربی است و به طور در یک بازه ی زمانی 6 ماهه به انجام رسیده است. جامعه ی مورد بررسی در این پژوهش شامل 55 کودک کم شنوای شدید تا عمیق است که به دو گروه کودکان سمعکی شامل 35 کودک و کاشتی شامل 20 کودک تقسیم شدند. عملکرد شنیداری و گفتاری دو گروه به کمک آزمون های mais و muss مورد ارزیابی قرار گرفت و یافته های بدست آمده توسط آزمون تی مستقل و f و از طریق نرم افزار spss تحلیل شد. یافته های این تحقیق نشان می دهد که میان عملکرد شنیداری و گفتاری دو گروه مورد مطالعه در هر نوبت و در پایان 6 ماه اختلاف معنی داری وجود دارد. با توجه به یافته های موجود می توان نتیجه گرفت که عملکرد شنیداری و گفتاری کودکان کاشتی در مقایسه با کودکان سمعکی بسیار بهتر بوده است و از اینرو می توان گفت که دستگاه کاشت نسبت به سمعک از برتری قابل ملاحظه تری برخوردار است.