اثرات هیپوگلیسمیک و تکثیری عصاره برگ گردو بر دیابت و بر سلول های بتا در رت های دیابتی شده با آلوکسان توسط مطالعات قبلی گزارش شده است ولی تاکنون تأثیر عصاره خوراکی پوست گردو بر بافت پانکراس حیوانات دیابتی بررسی نشده است. لذا اثرات تجویز خوراکی و تزریق داخل صفاقی عصاره متانولی برگ و پوست سبز میوه گردو در رت های دیابتی شده با استرپتوزوسین مورد مطالعه قرار گرفت. به این منظور 48 سر رت نر بالغ نژاد ویستار در 8 گروه شامل گروه کنترل سالم و گروه های کنترل دیابتی خوراکی، عصاره برگ خوراکی، عصاره پوست خوراکی، انسولین، کنترل دیابتی داخل صفاقی، عصاره برگ داخل صفاقی و پوست داخل صفاقی مورد مطالعه قرار گرفتند. درمان روزانه (به جز روزهای تست تحمل گلوکز و نمونه گیری) در گروه های خوراکی با دوز mg/kg 200، در گروه های تزریقی با دوز mg/kg 100 عصاره برگ و یا پوست و در گروه انسولین با دوز iu/kg 5 انسولین nph صورت گرفت. در هفته چهارم تست تحمل گلوکز خوراکی انجام شد و در روز 28 از حیوانات نمونه گیری به عمل آمد و fbs، هموگلوبین گلیکوزیله، انسولین، tg، tc، hdl-c، ldl-c اندازه گیری و تعداد سلول های بتا در گروه های مورد مطالعه با میکروسکوپ نوری شمارش شدند. هیچ یک از درمان ها باعث بهبود تست تحمل گلوکز خوراکی نشد. القای دیابت باعث افزایش fbs و هموگلوبین گلیکوزیله (001/0>p) و کاهش هورمون انسولین (01/0>p) شد. عصاره خوراکی و تزریقی برگ باعث کاهش fbs شد (05/0>p) و هموگلوبین گلیکوزیله در گروه انسولین (05/0>p) و برگ خوراکی (001/0=p) کاهش یافت. تعداد سلول های بتا با عصاره های خوراکی برگ (05/0>p) و پوست (01/0>p) و تزریق داخل صفاقی عصاره برگ(01/0>p) افزایش یافت. بنابراین عصاره متانولی برگ و پوست تعداد سلول های بتا را در موش های دیابتی شده با استرپتوزوسین افزایش دادند و عصاره برگ همچنین ممکن است دارای اثرات انسولینومیمتیک وانسولینوتروپیک نیز باشد که به نظر می رسد این اثرات زودتر از آثار پرولیفراتیو بر سلول های بتا شروع شده باشد.