این پژوهش با بررسی پیامد به کارگیری افزودنی های پروبیوتیک، پری بیوتیک ، سینبیوتیک و کرانمندی غذایی بر عملکرد و فراسنجه های چربی خون و ریخت شناسی بافت روده روی 252 قطعه جوجه گوشتی سویه ی کاب در یک آزمایش با طرح کاملا تصادفی با هفت تیمار و سه تکرار و هر تکرار 12 جوجه انجام شد. تیمارهای آزمایشی در بر گیرنده ی پروبیوتیک ( 13/0درصد)، پری بیوتیک ( 5/2 درصد) و سین بیوتیک به جیره ی با یا بدون کرانمندی غذایی بود. کرانمندی غذایی 24 ساعته در روزهای 8، 10، 12 دوره ی آزمایش انجام شد. یافته های این آزمایش نشان داد به کارگیری سین بیوتیک بهبودی در وزن پایان دوره در تیمارهای کرانمندی نداشت و سه افزودنی به یک میزان بر افزایش وزن اثرگذار بودند. اما به کارگیری کرانمندی با کاهش معنادار وزن همراه بود. بیشترین افزایش وزن در دوره ی بازپروری در تیمار دریافت کننده ی سین بیوتیک در زمان کرانمندی مشاهده شد. بررسی رشد وزنی هفته ی دوم و سوم بیانگر رشد شتاب یافته در تیمارهای کرانمندی است. ضریب تبدیل غذایی در پایان آزمایش تفاوت معناداری بین تیمارها نداشت (p>0.05). اندازه ی یاخته های چربی با به کارگیری سین بیوتیک افزایش داشت (p<0.05). سطح سرمی کلسترول و تری گلیسیرید و آنزیم آلانین آمینو ترانسفراز(alt) تفاوت معناداری بین تیمارها نداشت اما سطح سرمی آنزیم آسپارتات آمینوترانسفراز(ast) در تیمار دریافت کننده پری بیوتیک در سنجش با تیمار دریافت کننده سین بیوتیک پس از کرانمندی افزایش معناداری داشت (p<0.05). سطح سرمی hdl با به کارگیری سین بیوتیک افزایش معناداری یافت (p<0.05). به کارگیری سین بیوتیک پس از کرانمندی با کاهش معنادار سطح گلوکز در سنجش با تیمار کرانمندی همراه بود (p<0.05). درازای سه بخش روده ی کوچک با به کارگیری سین بیوتیک در دوره ی کرانمندی افزایش معناداری داشت (p<0.05). درازای پرزهای روده بخش ایلئوم با تغذیه سین بیوتیک در دوره ی کرانمندی افزایش معناداری داشت (p<0.05). به کارگیری سین بیوتیک در سنجش با پروبیوتیک و پری بیوتیک افزایش درازای پرزها را در سه بخش روده در پی داشت که در سطح 5 درصد آماری معنادار شد. ژرفای کریپت ها با به کارگیری سین بیوتیک در تیمارهای با تغذیه ی آزاد و با به کارگیری سین بیوتیک پیش از کرانمندی کاهش معناداری داشت (p<0.05). بیشترین توده ی گابلت سل ها با به کارگیری سین بیوتیک پیش از کرانمندی و در تیمار دریافت کننده پروبیوتیک همراه بود. افزودن سین بیوتیک به جیره با کاهش معنادار توده ی سلول های کوپفر در کبد همراه بود (p<0.05).