احمد محمود از نویسندگان نواندیش و صاحب سبک در نثر داستانی معاصر فارسی به شمار می رود . این نویسنده با زبان خاص و دیدگاه های اجتماعی در شرایط زیستی، فرهنگی، اقلیمی، اقتصادی، سیاسی مردمانش درنگ کرده و عمیق شده است. از این جهت است که مشتاقانه بر آن بوده ایم با توجه به دیدگاه ها و سبک داستانی در راستای تاکید بر اهمیت و جایگاه هر یک از عناصر داستانی به تحلیل و نقد آن ها بپردازیم . پژوهش حاضر در سه فصل ارائه شده است در فصل یک ویژگی های سبکی آثار احمد محمود که متأثر از آشفتگی های زندگی سیاسی او بوده مورد اشاره قرار گرفته؛ در فصل دوم و سوم دو اثر مشهورش یعنی مدار صفر درجه و زمین سوخته با توجه به عناصر داستانی تلاش شده است بازشناسانده شوند. در روایت داستانی احمد محمود اتفاقات و جزییات روایتگری قابل پیش بینی ، فراوان اند ولی پایان بندی داستان هایش حرفه ای است و مخاطب از پایان بندی آن می تواند برداشت نمادین داشته باشد و بدین گونه به تکثیر معنایی برسد و این نقطه قوت داستان های او به ویژه مدار صفر درجه است.