جایگاه تاثیر گذار همسایگان در تعاملات سیاسی و اولویت سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران و تاثیراتی که این روابط می تواند در عرصه های داخلی و بین المللی برای کشورمان در برداشته باشد , همچنین اهمیتی که هر یک از این همسایگان در نحوه شکل گیری معادلات منطقه ای ایفا می کنند, محقق را بر آن داشت تا با توجه به علاقه ای که در حوزه قفقاز جنوبی در خود احساس می کرد مطالعات بیشتری در این منطقه انجام داده و در این گذر نحوه تعاملات کشور با همسایگان شمال غربی و فرآیند شکل گیری این مناسبات را بیشتر بررسی نماید . در این بین آنچه که بیشتر توجه نگارنده را به خود جلب می نمود این مسئله می باشد که علی رغم بالا بودن پتانسیل های شکل گیری روابط ایران و جمهوری آذربایجان این امر آن طور که باید محقق نگردیده و انتظارات موجود در این زمینه برآورده نشده است و برخی موضع گیریهای ایران در مورد مناقشه قره باغ، چه بی طرف و گاها جانبدارانه ،موجب سردی بیشتر این روابط گردیده است. از طرف دیگر برخلاف تصور موجود ، روابط ایران و ارمنستان هم آن طور که باید و شاید روند رو به رشدی را تجربه نکرده است. بنابر همین مسئله، تلاش گردیده است در این پژوهش ضمن پرداختن به علل سردی روابط ایران با جمهوری آذربایجان ( با تاکید بر تاثیر مناقشه قره باغ) روابط ایران و دو کشور آذربایجان و ارمنستان , واکاوی شود و با بررسی همه جانبه تاثیر این مناقشه بر روابط ایران و این دو واحد مستقل سیاسی, در نهایت سعی گردد با اشاره به زمینه های همکاری بیشتر ایران و دو کشور یاد شده , نتایجی در جهت استفاده دست اندرکاران حوزه سیاست خارجی و پژوهشگران در این زمینه فراهم شده و راهکارهای اجرایی استخراج گردد.