ترهالوز یک دی ساکارید غیر احیاکننده است که در موجودات زنده مختلف از باکتری ها و قارچ ها تا بی مهرگان وجود دارد و به عنوان یک منبع انرژی، اسمولایت و محافظ غشا و پروتئین عمل می کند. بطور کلی، مقدار ترهالوز در گیاهان نسبتا کم است اما ممکن است که در پاسخ به تنش های محیطی تغییر کند. تنش خشکی یکی از اصلی ترین عوامل محیطی محدود کننده رشد و تولید مثل گیاهان است. ذرتzea mays l.) ( سومین رقم زراعی مهم دنیا بعد از گندم و برنج است و تولید محصول آن بشدت تحت تاثیر خشکی قرار می گیرد. در این پِژوهش دو رقم ذرت با نام های sc704 و line در شرایط مزرعه ای کشت شدند و پس از ظهور اندام های زایشی، تنش خشکی با قطع آبیاری به مدت 10 روز اعمال شد. سپس آبیاری مجدد گیاهان بمدت هفت روز انجام شد. در طول مدت اعمال تنش و آبیاری مجدد، گیاهان شاهد بصورت یک روز در میان آبیاری شدند. پس از نمونه برداری از اندام برگ، گل آذین نر و گل آذین ماده، بررسی های فیزیولوژیکی و مولکولی جهت تعیین پاسخ گیاهان ذرت به تنش اعمال شده انجام گرفت. با اندازه گیری وزن هزار دانه، و نیز سنجش رنگیزه های فتوسنتزی، محتوای آنتوسیانین، فلاونوئید کل و میزان فروکتان و همچنین اندازه گیری محتوای پرولین، پراکسیداسیون لیپیدهای غشایی و هورمون اسید آبسیزیک مشخص شد که پاسخ line نسبت به تنش خشکی از sc704 بهتر می باشد. از طرفی، با بررسی کمی بیان ژن ترهالوز فسفات سنتاز (tps) با استفاده از روش real time rt-pcr ، مشخص گردید بطور کلی بیان این ژن در هر دو رقم و در هر سه اندام مورد بررسی در شرایط بازیافت افزایش می یابد. بنابراین می توان نتیجه گرفت که احتمالا" محصول این ژن یعنی ترهالوز-6-فسفات در تنظیم استفاده از ذخیره کربن و مسیر ترارسانی پیری دخالت دارد.