حفر فضاهای زیرزمینی در محیط های شهری علاوه برچالش های مهندسی و اجرایی فراوان، همواره مخاطراتی را از لحاظ اثرات مخرب ناشی از حفر این فضاها به خصوص در سطح زمین به دنبال دارد. مهمترین این اثرات شامل پدیده نشست سطح زمین و آسیب و ناپایداری سازه های سطحی مانند ساختمان ها، برج ها می شود. از این رو شناسایی این پدیده ها و قوانین حاکم بر آنها و به دنبال آن پیش بینی و کنترل آنها بخش مهمی از طراحی پروژه های زیرزمینی در محیط شهری را به خود اختصاص داده و از این نظر اهمیت فراوانی دارند. هدف این مطالعه پیش بینی میزان نشست و خسارات ساختمان های سطحی ناشی از حفر ایستگاه های زیرزمینی خط 7 مترو تهران است. در این پایان نامه ابتدا پدیده نشست و ویژگی های آن معرفی شده و سپس به تفصیل به معرفی روش های مختلف پیش بینی میزان نشست پرداخته شده است. بررسی های انجام شده نشان داده است که روش های پیش بینی تغییرشکل های زمین را می توان در سه گروه کلی تجربی، تحلیلی و عددی تقسیم بندی نمود. در ادامه به بررسی روش های پیش بینی خسارات ساختمان ها پرداخته شده است. آنچه از این بخش حاصل شده است، ارائه رویکردی استاندارد و مشخص برای برآورد و رده بندی خسارات ساختمان های سطحی است. سپس از طریق مطالعه مقدماتی ریسک خسارات، ایستگاه هایی که وضعیت بحرانی تری داشته انتخاب و مطالعات بعدی روی آنها متمرکز شده است. در نهایت با استفاده از نرم افزار flac3d میزان نشست در ایستگا ه ها محاسبه شده و از طریق آنها برای ساختمان های سطحی رده بندی ریسک انجام شده است. در انتها مشخص گردید که رده خسارتی تمامی این ساختمان ها در محدوده ناچیز و اندک طبقه بندی می شود.