فواد عسجدی حمید محبی
هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر مکمل اسید آمینه شاخه دار ایزولوسین و کربوهیدرات بر شاخص های تخریب عضلانی و عملکرد قدرتی پس از تمرین مقاومتی برونگرا بود. آزمودنی های این پژوهش را 22 مرد تمرین نکرده با میانگین (سن 55/1±13/21 سال، قد 29/5±91/177سانتی متر، وزن 33/8±59/71 کیلوگرم، درصد چربی بدن26/4±88/14 و شاخص توده بدنی87/1±4/22 کیلوگرم بر مترمربع) به صورت داوطلب تشکیل دادند. آزمودنی ها به صورت تصادفی و دوسوکور به دو گروه مکمل (n=11) و گروه دارونما (n=11)، تقسیم شدند. پروتکل تمرین جهت ایجاد تخریب عضلانی شامل شش نوبت حرکت پرس پا با 75 درصد یک تکرار بیشینه تا سر حد ناتوانی که توسط دستگاه پرس پا با تأکید بر بخش برونگرای حرکت اجرا شد و فاصله استراحت بین نوبت ها سه دقیقه در نظر گرفته شد. نوشیدنی گروه مکمل شامل: کربوهیدرات ساکاروز(gr.kg-125/0) و اسید آمینه شاخه دار ایزولوسین (mg.kg-110) به همراه 500 سی سی آب بود ؛ و نوشیدنی گروه دارونما شامل: مالتودکسترین (gr.kg-125/0) به همراه 500 سی سی آب بود که در فواصل 30 دقیقه قبل و بلافاصله پس از تمرین نوشیده شد. نمونه گیری خون جهت اندازه گیری کراتین کیناز و لاکتات دهیدروژناز سرم و تعیین درک درد عضلانی بوسیله پرسشنامه استاندارد و اندازه گیری دامنه حرکتی مفصل زانو بوسیله گونیامتر در فواصل قبل، بلافاصله، 24، 48 و 72 ساعت پس از فعالیت ورزشی به عمل آمد. در فاصله 72 ساعت پس از تمرین اولیه آزمودنی ها فعالیت پرس پا را مطابق مرحله اول تکرار نمودند و تعداد انجام حرکات در هر نوبت معیاری جهت تفاوت عملکرد در نظر گرفته شد. تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی و آزمون t همبسته و برای تفاوت عملکرد آزمون t مستقل نشان داد که مصرف مکمل اسید آمینه شاخه دار ایزولوسین و کربوهیدرات بر میزان کراتین کیناز و لاکتات دهیدروژناز سرم و دامنه حرکتی مفصل زانو قبل، بلافاصله، 24 و 48 و 72 ساعت بعد و بر عملکرد قدرتی 72 ساعت بعد از تمرین مقاومتی برونگرا اثر معنی داری نداشت (05/0 p< )؛ در حالی که مصرف این مکمل بر میزان درک درد عضلانی در فواصل زمانی بین پیش آزمون تا 24 و 72 ساعت پس از تمرین اثر معنی داری داشت (05/0 p< ) و سبب کاهش درد در گروه مکمل گردید. به طور کلی یافته های پژوهش حاضر نشان داد، که مکمل اسید آمینه شاخه دار ایزولوسین و کربوهیدرات اثر معنی داری بر شاخص های غیر مستتقیم تخریب عضلانی ندارد.
