طرح های توسعه شهری کشورمان، از کارایی و کارکرد مورد انتظار برخوردار نبوده و متاسفانه علی رقم وجود قوانین ، علایق برخی توسعه گران سبب نابودی منابع ارزشمند زیست محیطی گردیده است. در این میان جهت تحقق اهداف طرح های توسعه شهری و حفاظت از منابع طبیعی، روش جدیدی مرسوم به روش "انتقال حق توسعه" مطرح گردیده است. این برنامه با هدف حفظ اراضی کشاورزی ، تلاش در جهت تبیین مفهوم حقوق مترتب بر توسعه و انتقال آن از یک ناحیه به سایر نواحی مستعد که واجد ارزش های توسعه ای هستند ، دارد. نواحی مورد نظر برای این برنامه عمدتاً مناطق متراکم یا نواحی روستایی رو به توسعه هستند. هزینه های انجام و اجرای این برنامه توسط توسعه گران تامین می شود و بنابراین امکان تحقق آن بسیار بالا است. برنامه های tdr در مواردی نظیر حفاظت از فضاهای باز ،منابع طبیعی ،اراضی کشاورزی، و حتی نواحی واجد ارزش های تاریخی شهری نیز مورد استفاده قرار می گیرد. در این پایان نامه رویکرد مذکور ،اهداف و مکانیسم های انجام و تحقق آن تشریح گردیده و در نهایت امکان کاربست این روش در جهت حفاظت از نواحی واجد ارزش محیط زیست شهری مورد بررسی قرار می گیرد که در این پژوهش سعی بر آن گردیده با بررسی وضعیت محله دارآباد (واقع در منطقه یک تهران) و مطالعه مبانی تئوریک رویکرد انتقال حق توسعه (tdr) گامی در جهت افزایش تحقق پذیری اهداف طرح های توسعه شهری و حفاظت از نواحی واجد ارزش محله برداشته شود.