در تحقیق مزبور با استفاده از شیوه استقرایی، متون تاریخی مربوط به دوران حکومت حضرت علی (ع) را مورد بررسی قرار دادیم. در ابتدای امر بنیان های اندیشه سیاسی حضرت علی (ع) را تبیین نمودیم و مفاهیمی همچون سیاست، قدرت، حکومت، بیعت و ... را از نظر ایشان مورد بحث قرار دادیم و سپس به رفتارهای امام علی (ع) با مخالفانشان ( به طور موردی) در مقاطع مختلف پرداختیم. از این منظر کوشیدیم تا پاسخ هایی درخور به سوالات مطرح شده در تحقیق ارائه دهیم. سوالاتی همچون «امام علی (ع) چه شیوه هایی را در برابر دشمنان به کار می بردند؟ نحوه استفاده از قدرت در مراحل شکل گیری مخالفان چگونه بود؟»، «چه زمانی امام علی (ع) در برابر مخالفان حکومت دستور جهاد می دادند؟» و نهایتا این که « چگونه می توان جرم سیاسی را با توجه به نحوه برخورد امام علی (ع) با مخالفانش تعریف و تبیین نمود؟ » در نهایت، تحقیق مزبور جرم سیاسی را اینگونه تعریف می کند: «انجام فعلی متجاوزانه است که گروهی منسجم با قصد براندازی علیه حکومت عادل انجام دهند.» ویژگی مجرمان سیاسی از این منظر عبارتند از : داشتن قدرت کافی، سازماندهی منسجم و تشکیلات قوی، تجاوزکاری ( تضرر به کارگزاران دولت و مردم عادی به خاطر عداوت با حکومت) و اصرار بر راه باطل خویش با قصد براندازی می باشد.