در سال های اخیر بهسازی، تقویت و ترمیم سازه های ضعیف و خسارت دیده در سطح وسیعی مطرح شده است. از جمله روش های مرمت، تقویت و بهسازی سازه های بتن آرمه، استفاده از ورق های مسلح کننده frp می باشد. یکی از مشکلات عمده تسلیح خارجی با استفاده از ورق frp، جدا شدگی زودرس و ناگهانی ورق از سطح تیر می باشد. در این راستا از مدتی قبل با تحقیقاتی که در دانشگاه صنعتی اصفهان آغاز شد، روش شیارزنی (تسلیح خارجی با نصب بر روی شیارهای طولی، ebrog) معرفی گردید. بر اساس این روش، ابتدا تعدادی شیار طولی بر روی وجه کششی تیر ایجاد می شود و پس از آن که سطح بتن و شیارهای ایجاد شده با فشار هوا تمیز گردید، شیارها با اپوکسی مناسب پر می گردند. در انتهاء ورق frp توسط رزین مناسب بر روی سطح بتن چسبانده می شود. بررسی نتایج تحقیقات صورت گرفته نشان داد، با انتخاب عرض و عمق شیار معین، می توان جدا شدگی ورق را به طور کامل حذف نمود و یا آن را تا حد زیادی به تعویق انداخت. در این مطالعه به منظور پیش بینی و ارزیابی عوامل موثر بر جدا شدگی در روش ebrog، رفتار این روش به صورت مدل اجزای محدود غیرخطی مورد بررسی قرار گرفته است؛ لذا رفتار سطح بین لایه ای با استفاده از مدل های مناسب تنش برشی- لغزش و با در نظر گرفتن ترکیب تنش های برشی و نرمال ارائه گردید. نتایج حاصله، دقت بالای این روش عددی را در مدل سازی نمونه های آزمایشگاهی شیاردار نشان داد. در همین ارتباط مطالعات موردی در زمینه تأثیر تعداد، عمق و عرض شیار، میزان تسلیح خمشی اوّلیه تیر، و نیز تعداد لایه های ورق frp بر رفتار نمونه های شیاردار انجام گرفته است؛ نتایج نشان داد که با انتخاب مناسب تعداد و ابعاد شیار (بسته به میزان تسلیح داخلی و خارجی تیر)، می توان جدا شدگی زودرس ورق را کنترل نمود. لذا در انتهاء بر اساس نتایج این مطالعه، پیشنهادات و نمودارهای طراحی جهت تقویت بهینه به روش ebrog در نمونه های مشابه، ارائه گردید.