هدف این پژوهش شناسایی پیامدهای سیاست تعیین مدیران کتابخانه های دانشگاهی ایران از میان اعضای هیئت علمی و انجام وظیفه آنها به صورت غیرتمام وقت بر ایفای نقش مدیریتی آنان بوده است. بررسی پیشینه ها حاکی از آن است که تا کنون پژوهشی با موضوع شناسایی عوامل موثر در ایفای نقش مدیریتی مدیران کتابخانه های دانشگاهی ایران انجام نشده است. روش گردآوری داده ها از طریق مصاحبه نیمه ساختار یافته با 17 نفر از مدیران کتابخانه های دانشگاهی در سه شهر اصفهان، تهران و مشهد در سال 1389 بوده است. داده ها با استفاده از روش مقایسه مداوم در رویکرد نظریه زمینه ای طی سه مرحله کدگذاری باز، محوری، و گزینشی تحلیل شده اند. هم? مدیران غیرتمام وقت اعم از متخصص (کتابدار) و غیرمتخصص (غیرکتابدار) بی علاقگی خود را به نقش مدیریتی خود ابراز داشتنه اند. آنان به سبب ایفای همزمان چند نقش، دچار کمبود وقت و توجه برای رسیدگی به مسئولیت مدیریتی خود بوده و از این رو تعارض زیادی را تجربه کرده اند. مدیران غیر تمام وقت به نقش مدیریتی خود بی علاقه بوده و نقش آموزشی و پژوهشی خود را ترجیح می داده اند، و هویت خود را با دو نقش اخیر تعریف می کرده اند. در مورد مدیران غیر متخصص، به علاوه، موقتی بودن نقش مدیریت و نداشتن تخصص در ایفای نقش تاثیر منفی گذارده و آنان را درگیر فشار روانی منفی کرده است. مدیران متخصصِ تمام وقت به سبب حضور مستمر فیزیکی در محیط کتابخانه و داشتن تخصص و علاقه، به نحو محسوس با نقش مدیریتی خود ارتباط عاطفی برقرار و هویت خود را با آن تعریف کرده اند. نتایج این تحقیق می تواند به تغییر و پیش گرفتن سیاست متفاوتی برای تعیین مدیران کتابخانه های دانشگاهی منجر شود.