مفهوم کیفیت زندگی مفهومی چند جانبه و چند بعدی است و تنها جنبه های مادی زندگی را در بر نمی گیرد، اندازه گیری و پی بردن به آن در گرو عوامل مختلف فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و حتی محیطی می باشد. در این پژوهش رابطه بین کیفیت زندگی زنان با دسترسی به امکانات وخدمات شهری، سطح بهداشت محله و سطح امنیت محله موردسنجش قرار گرفته است و هدف از آن شناخت عوامل تاثیرگذار شهری بر کیفیت زندگی زنان می باشد. این پژوهش به صورت مطالعه پیمایشی انجام شده است .جامعه ی آماری این پژوهش 383 نفر از زنان متاهل ساکن در محدوده نواحی نه گانه شهرداری منطقه 2 تهران می باشند که با شیوه ی تصادفی نسبتی مطبق انتخاب شده اند. یافته های این پژوهش نشان می دهد متغیر وابسته یعنی کیفیت زندگی زنان تابع دسترسی به امکانات و خدمات شهری، سطح بهداشت محله و امنیت محل است. 51% از زنان جامعه آماری پژوهش به امکانات مختلف محله خود دسترسی دارند و بیشترین درصد دسترسی زنان به امکانات و خدمات عمومی تر مانند شبکه حمل و نقل عمومی و مراکز خدماتی ست که مورد نیاز عموم شهروندان است، از این نظر امکانات و نیازهای خاص زنان در روند برنامه ریزی شهری به طور چشمگیری کمتر تامین شده است . سطح بهداشت و امنیت محل زندگی زنان نیز به میزان 53/67% و 70% تامین می باشد . ضریب همبستگی بین دسترسی به امکانات ورزشی و امکانات فرهنگی واجتماعی و مراکز خدماتی وامکانات تفریحی و دسترسی به شبکه حمل و نقل عمومی با کیفیت زندگی به ترتیب عبارت است از 19/0 – 19/0 – 32/0 – 17/0- 14/0 . در تبیین کیفیت زندگی زنان بر اساس سطح دسترسی به امکانات مختلف محله،متغیر دسترسی به مراکز خدماتی در معادله رگرسیونی باقی ماند و ضریب همبستگی چندگانه آن برابر با 37/0 است. در تبیین سطح کیفیت زندگی زنان بر اساس عوامل موثر بر آنها ، دو متغیر سطح دسترسی به امکانات محله و امنیت در محله در معادله رگرسیونی باقی ماندند که ضریب همبستگی ، همبستگی چند گانه آنها برابر با 39/0 است.نتایج حاصل از این پژوهش حاکی از محدودیت های دسترسی زنان به امکانات و خدمات شهری بوده و چنانکه نشان می دهد در شهر سازی مدرن، با وجود حضور وسیع زنان در عرصه های عمومی و فضاهای شهری، خیلی کم به تفاوت و تنوع این نیازها توجه شده است.