هدف این پژوهش، بررسی تأثیر آموزش مادر- نوجوان مبتنی بر سبک دلبستگی ایمن در کاهش میزان افسردگی دختران نوجوان دبیرستانی شهر تهران، بود. این پژوهش از نوع مطالعات شبه آزمایشی است و از طرح گروهی پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل استفاده شده است. جامعه ی آماری این پژوهش، شامل کلیه ی دبیرستان ها و مراکز پیش دانشگاهی دخترانه ی شهر تهران بود. نمونه ی این پژوهش نیز متشکل از 30 دختر نوجوان (سال اول دبیرستانی) بود که بر اساس ملاک های شمول و نمره ی 8 و بالاتر در پرسشنامه ی افسردگی بک (فرم کوتاه)، انتخاب شدند. از این افراد 15 نفر به طور تصادفی در گروه آزمایش و 15 نفر در گروه کنترل، قرار داده شدند. افراد گروه آزمایش، به مدت 12جلسه تحت آموزش مادر- نوجوان مبتنی بر سبک دلبستگی ایمن، قرار گرفتند. همه ی آزمودنی ها در آغاز، جلسه ی هفتم، پایان پژوهش و ماه پس از پایان آموزش مادرـ نوجوان مبتنی بر سبک دلبستگ ایمن، از نظر میزان افسردگی، بوسیله ی آزمون افسردگی بک (فرم کوتاه) مورد سنجش قرار گرفتند. برای تحلیل داده ها نیز از آزمون طرح اندازه گیری های مکرر استفاده شد. نتایج آزمون طرح اندازه گیری های مکرر (018/11=f، با درجه ی آزادی= 257/2 و 679/58، سطح اطمینان= 05/0) گویای معنی دار بودن تفاوت دو گروه آزمایش و کنترل از لحاظ میزان افسردگی در مرحله ی پس آزمون و پیگیری بود. یافته های این پژوهش نشان داد که آموزش مادر- نوجوان مبتنی بر سبک دلبستگی ایمن، در کاهش میزان افسردگی دختران نوجوان دبیرستانی، موثر بوده است. کلید واژه ها: آموزش مبتنی بر دلبستگی، افسردگی، مادر، نوجوان.