هرنی های جدار شکم اختلالات شایعی می باشند. اگرچه این هرنی ها در محل های مختلف جدار شکم امکان بروز دارند، به طور شایع در ناحیه کشاله ران رخ می دهند. بیشتر جراحان توصیه به عمل جراحی در زمان تشخیص هرنی می کنند تا از ایجاد عوارض فتق مثل گیر افتادن و اختناق پیشگیری به عمل آید. هدف مطالعه حاضر ارزیابی عوارض و انواع فتق های جدار شکم و کشاله ران در بیماران مورد بررسی بود. روش انجام پژوهش: 400 بیمار در یک مطالعه گذشته نگر مورد بررسی قرار گرفتند و اطلاعات، جمع آوری و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: 325 بیمار (2/81%) فتق اینگوینال و 75 بیمار (18%) فتق جدار شکم داشتند. متوسط سنی در این دو نوع فتق مشابه بود (57/45 سال در مقابل 45/48 سال). 67% بیماران، مرد و 33% زن بودند. هرنی جدار شکم در زن ها (3/85%) و هرنی کشاله ران در مردها (1/79%) شایع تر بود، 3/58% بیماران لاغر و 8/41% آنها چاق بودند. میزان هرنی های اینگوینال کشف شده در بیماران لاغر بیشتر از چاق ها بود. یک ارتباط معنادار آماری بین نوع هرنی و وضعیت چاقی یا لاغری بیمار بدست آمد. شایع ترین نوع هرنی، فتق اینگوینال راست و شایع ترین نوع هرنی جدار شکم (غیر از اینگوینال) هرنی نافی بود. ارتباط معنادار آماری بین نوع هرنی و میزان عود، مشاهده گردید. میزان عود در مردان (33%)، افراد چاق و بیماران مسن بیشتر بود. 17 بیمار (2/4%) دچار عوارض هرنی شده بودند که شایعترین عارضه گیر کردن فتق (8/2%) بود. نتیجه گیری: مطالعه ما نشان داد که عود هرنی در بیماران مسن، چاق تر و با سابقه عمل جراحی قبلی بیشتر بود. بنابراین استفاده از ترمیم به روش مش در این بیماران ضروری تر از سایر بیماران به نظر می رسد. همچنین تشخیص و درمان سریع فتق جهت کاهش میزان عوارض آن ضروری می باشد. واژگان کلیدی: هرنی جدار شکم – هرنی کشاله ران – عود – عارضه