سازند گچساران به عنوان سنگ پوشش میدان های نفتی آسماری نخستین سازند از گروه فارس (شامل سازندهای گچساران، میشان و آغاجاری)است. در ناحیه ی مورد مطالعه این سازند به بخش های مول، چهل تغییر رخساره می دهد. سن این سازند در حوضه ی زاگرس یکسان نبوده به گونه ای که مرز پایین آن در حوالی جزیره ی قشم به الیگوسن و شاید ائوسن برسد. ولی در نواحی شمالی سن بوردیگالین(میوسن پیشین)و در کشور عراق سن آن به میوسن میانی نیز می رسد. جهت بررسی رخساره ها توالی ها و محیط رسوبی سازند گچساران در برش غرب شهرستان قیر در 160 کیلومتری جنوب شیراز یک برش چینه شناسی با ضخامت واقعی 495 انتخاب گردید که از نظر لیتولوژی شامل آهک، مارن، آهک مارنی، ژیپس و ماسه سنگ می باشد که به طور هم شیب بر روی سازند آسماری و در زیر بخش گوری سازند میشان قرار دارد. براساس مطالعات میکروسکوپی انجام گرفته سه گروه رخساره ای کربناته، مارنی، تبخیری، برای سازند گچساران تشخیص داده شد. نهشته های سازند گچساران در یک محیط آبی کم عمق و شرایط آب و هوای گرم و خشک، همانند خلیج فارس کنونی، پدید آمده اند . نوسانات دریای کم عمق ناشی از فعالیت تکتونیکی، تغییرات اقلیمی میلانکویچ و فرونشینی ممتد حوضه پیش لاد زاگرس باعث رسوبگذاری پاراسکانس های کم عمق شونده به سمت بالای این سازند شده است. تغییرات در ضخامت و ترکیب رخساره های این پاراسکانس ها به علت نوسانات دراز مدت تر سطح آب دریا و فضای رسوبگذاری تفسیر می شوند.