ویروس آنفلوانزا یکی از مهمترین عوامل عفونی ایجادکننده بیماری در سطوح مختلف تا حد بروز مرگ و میر در سراسر جهان است. واکسن تجاری آنفلوانزا که به طور سالیانه بر اساس ویروس غالب در گردش طراحی میشود تنها قادر به ایجاد حفاظت نسبی در جامعه می باشد. ویروس آنفلوانزا به عنوان یکی از عوامل پاندمی های آنفلوانزا در سال های زیادی شناخته شده است که این ویروس دارای غلاف حاوی گلیکو پروتئین هایی با خاصیت آنتی ژنیک میباشد که دور هسته حاوی نوکلئو پروتئین و ژنوم از جنس rna منفی و چند پروتئین داخلی را پوشانده است. وایروزوم های آنفلوانزا وزیکول های غشایی ایی هستند که اسپایک های پروتئینی ویروس (هماگلوتینین و نورامینیداز) را حمل میکنند. وایروزومها ابداعات جدیدی هستند که به عنوان ادجوانت و سیستمهای حامل، در تهیه واکسن هایی بر پایه آنتی ژن مورد استفاده قرار گرفته اند. تکنولوژی وایروزومی در درمان بیماریهای ناشی از عفونت ها و سرطانها و در جهت گسترش تکنولوژی ساخت واکسن کاربردهای فراوانی دارد. استفاده از واکسن های وایروزومی در افزایش القاء پاسخ ایمنی بر علیه این بیماریها بصورت کارائی استفاده شده و میشود. این ساختارها بدلیل مشابهت به غشاء سلولی سمیت و ضرری ندارند. در این تحقیق چگونگی ساخت وایروزوم با کاربرد ویروس آنفلوانزای a/pr8/(h1n1) بهینه سازی گردیده است. پس از تکثیر و ازدیاد ویروس، آن را تخلیص نموده و پس از حذف ژنوم و پروتئین های هسته، با ایجاد شرایط بهینه به شکل وزیکولهای خالی به نام وایروزوم سر هم بندی گردیدند. مزیت این وایروزوم بر وایروزوم هایی که قبلا تهیه شده اند اینست که قابل دیالیز بوده و میتوان برای حذف دترجنت آن را دیالیز کرد و شاهد بازسازی مجدد غشای ویروس آنفلوانزا بود. سپس با استفاده از میکروسکوپ الکترونی ذرات بازسازی شده ویروسی را، میتوان مشاهده کرد.