به منظور بررسی اثرات غلظت های مختلف تیوسولفات نقره (25/0، 5/0، 75/0 و 1 میلی مولار)، نانوسیلور (5، 10، 15 و 20 میلی مولار)، اسید هیومیک (10، 100، 1000 و 10000 پی پی ام)، هینوکیتیول (25، 50، 75 و 100میلی مولار) و اتیلن (صفر، 1، 10 و µll-1100) بر عمر پس از برداشت گل های بریده لیزیانتوس، سه آزمایش مجزا در قالب طرح کاملا تصادفی با 5 تکرار در آزمایشگاه پس از برداشت گروه علوم باغبانی دانشگاه محقق اردبیلی در سال 90-1389 انجام شد. گل ها در آزمایش اول به مدت 2 ساعت و در آزمایشهای بعدی نیز به مدت 2 ساعت تیمار شدند. نتایج حاصل از آزمایش اول نشان داد که به دلیل غلظت بالای هینوکیتیول، گل ها در روز سوم از بین رفتند. غلظت های پایین اسید هیومیک (10 و 100 پی پی ام)، نانوسیلور (5،10 و 15 میلی مولار ) و تیوسولفات نقره (25/0 و 75/0 میلی مولار) نتیجه بهتری داشت ولی غلظت بالای اسید هیومیک (1000 و 10000 پی پی ام) بر طول عمر گل ها تاثیر منفی داشت. نتایج بدست آمده از آزمایش دوم نیز نشان داد که غلظت های بالای هینوکیتیول بر طول عمر گل ها تاثیر منفی داشت. در این آزمایش غلظت 5 میلی مولار نانوسیلور نتایج بهتری را در پی داشت. نتایج آزمایش سوم نیز نشان داد که غلظت 75/0 میلی مولار تیوسولفات نقره، عمر پس از برداشت گل های بریده را تا 4/12 روز در مقایسه با شاهد افزایش داد و روی سایر شاخص ها تاثیر معنی داری (05/0 ?p) داشت. در بین غلظت های اسید هیومیک، غلظت 10 پی پی ام روی صفات مورد اندازه گیری اثر بهتری در مقایسه با بقیه غلظت ها داشت. غلظت های 5 و 10 میلی مولار نانوسیلور تاثیر مثبتی بر وزن تر نسبی، میزان محلول جذب شده، قطر گل، میزان کلروفیل و طول عمر پس از برداشت داشت به طوری که طول عمر پس از برداشت را تا 4/12 روز بیشتر از شاهد افزایش داد. به طور کلی، در آزمایش سوم تمام تیمار های آزمایشی به جز غلظت های 1000 و 10000 پی پی ام اسید هیومیک عمر پس از برداشت گل های بریده را در مقایسه با شاهد افزایش دادند. در بخش دوم آزمایش سوم غلظت های صفر، 1، 10 و µll-1100 گاز اتیلن مورد استفاده قرار گرفت. در این آزمایش غلظت µll-11 طول عمر گل های بریده را افزایش داد و منجر به افزایش میزان قطر گل، میزان کلروفیل، وزن تر نسبی و میزان محلول جذب شده نسبت به سایر غلظت ها شد.