عوامل گوناگونی چون توپوگرافی، ویژگی های اقلیمی، قابلیت های اقتصادی، فرهنگی، معیشت، منابع آب و... در سرزمین پهناور ایران موجب پدیدار شدن بافت های روستایی و شهری متفاوتی از نظر شکل گیری کالبدی شده اند، که از این میان مبحث ویژگی های اقلیمی امروزه به دلیل ارتباط تنگاتنگش با مساله بحران انرژی و به دنبال آن آلودگی محیط زیست از اهمیت ویژه ای برخوردار است. در گذشته یکی از پایه های شکل گیری معماری ایرانی، اقلیم بوده است. اقلیم تاثیر اساسی بر روی کارایی و مصرف انرژی در خانه های ایران، به خصوص مناطق گرم و خشک داشته است. درگذشته، شرایط بد آب و هوایی، مردم این مناطق را مجبور به ساختن خانه هایی با استراتژی های ویژه کرده است تا با حداکثر سازگاری با ویژگی های طبیعی، به بهترین نحو شرایط را برای زندگی مهیا کنند. اما نگاه به مساله اقلیم به مرور زمان در روند تکامل خانه های مسکونی تا به امروز همگام با پیشرفت تکنولوژی به گونه ای دیگر مد نظر قرارگرفته است. در این میان به مرور توجه به معیارهایی چون بافت شهری متراکم، جهت یابی مناسب، فرم بنا، جنس مصالح، اهمیت وجود حیاط، گیاهان و آب در کنار هم کمرنگ تر شدند و با حذف عناصر اقلیمی چون ایوان و بادگیر این روند تکامل پیدا کرد. با توجه به این مسئله موضوع طراحی مجموعه مسکونی سبز شیراز با رویکرد صرفه جویی در مصرف انرژی شکل گرفت تا در نهایت موفق به ارایه الگوهایی برای طراحی مسکونی در اقلیم گرم و خشک شیراز شود. در این راستا این رساله با استفاده از منابع کتابخانه ای و مطالعات میدانی تواما گردآوری و تنظیم شده است.