چکیده: میرزا حبیب اصفهانی شاعر، نویسنده و ادیب دوره قاجار است که آثار متعدّد و متنوّعی از خود به یادگار گذاشته است، اما این آثار با وجود اهمیت فراوان هنوز ناشناخته مانده است. یکی از مشهور ترین آثار او ترجم? کتاب سرگذشت حاجی بابای اصفهانی، اثر جیمز موریه است. این رمان از نوع ادبی پیکارسک است که نویسنده در خلال آن به توصیف و انتقاد از اخلاق ایرانیان می پردازد. ترجم? میرزا حبیب به این اثر حال و هوای کاملا ایرانی داده است. سبک میرزا حبیب در این کتاب به تحولاتی در زمین? نثر فارسی و داستان نویسی انجامید. از این رو بررسی ویژگی-های سبکی این کتاب و تحلیل آن در پی بردن به روند تحول نثر فارسی دارای اهمیت است. در این پایان نامه ابتدا به بررسی شرح حال موریه و سپس میرزا حبیب پرداخته ایم. در ادامه ویژگی های ادبی نثر میرزا حبیب را مورد مطالعه قرار داده ایم و به تحلیل مباحثی چون تشبیه، استعاره، توصیف، اقتباس و تضمین، کنایه و ضرب المثل پرداخته ایم. طنز نیز به عنوان مهمترین عنصر ادبی در این کتاب بررسی شده است و تکنیکهایی که نویسنده و مترجم برای ایجاد طنز به کار برده اند تحلیل شده است. در فصل بعدی ویژگیهای زبانی این کتاب مورد مطالعه قرار گرفت. در سطح آوایی موسیقی نثر و عوامل ایجاد موسیقی نثر بررسی شد. ویژگی های دستوری و لغوی این کتاب نیز در مرحل? بعدی مورد بررسی قرار گرفت. در فصل بعدی ویژگیهای فکری این اثر مورد مطالعه قرار گرفت. انتقاد از اخلاق ایرانیان و نمودهای آن مهمترین ویژگی است که در این سطح به چشم می خورد، و نهایتا در فصل پایانی نتایج این پژوهش برای استفاد? علاقه مندان ذکر شده است.