پژوهش حاضر در صدد است تا با بررسی ویژگی های اساسی مفهوم ایمان در عرفان مکتب خراسان به وجه متمایز کننده ی آن که این مکتب را در سده ی سوم و چهارم شاخص ساخته است بپردازد و تأثیر آن را بر بینش فردی و اجتماعی عرفا آشکار نماید و از این طریق جایگاه آن را در تأثیر پذیری و یا تأثیرگذاری بر دیگر رویکردهای همزمان یا بعدی مشخص نماید . در این خصوص نخست به مفهوم ایمان در آرای کسانی چون بایزید بسطامی ،ابوالحسن خرقانی و ابوسعید ابوالخیر به عنوان شاخص ترین عرفای قرن سوم و چهارم در عرفان مکتب خراسان پرداخته می شود .این عارفان مفهوم ایمان را بر پایه ی اصولی چون معرفت باطنی ، عشق ، فنا و وحدت شهود قرار داده اند . اصولی که از یک سو باب تازه ای را در تفسیر قرآن و دست یافتن به حقیقت کلام الهی در اتّحاد با پیامبراکرم(ص) به عنوان مفسّر آن گشوده و از سوی دیگر در وجه اخلاقی و اجتماعی ایمان ، تأثیر بسزایی در شکل گیری جریان های بعدی چون ملامتیه و فتوتیه داشته است . کلید واژه ها : ایمان ، عرفان ، مکتب خراسان ، بایزید بسطامی ، ابوالحسن خرقانی ، ابوسعید ابوالخیر ، فتوتیه ، ملامتیه .