به دلیل اهمیت دو ارزش تاریخی و زیباشناختی در نگره ی زیباشناسی کلاسیکِ مرمت که برندی یکی از پایه گذاران آن شناخته شده است، موزون سازی دیوارنگاره های تاریخی به لحاظ برقراری تعادلی قابل قبول بین این دو جنبه، همواره در بحث نظری و در مراحل عملی از حساسیت ویژه ای برخوردار بوده است. موضوع مورد پژوهش، تأثیر نظرات در این حیطه و روش های منتج از آن را که در 50 سال اخیر در اروپا بویژه ایتالیا متداول بوده است، بر روش های اجرایی در مرمت دیوارنگاره های اصفهان مورد بررسی قرار می دهد. در این مسیر که با هدف ارزیابی نحوه ی پیروی مرمتگران در این شهر از اصول و روش های مرسوم اروپایی و همچنین بررسی میزانِ کارآیی آن روش ها بر روی نقاشی های ایرانی صورت می گیرد، با روشی توصیفی تطبیقی، نظرات و شیوه های مطرح شده ی اروپایی بیان، و نمونه های اجرایی در اصفهان از طریق مشاهده و مصاحبه با اساتید مطلع، قیاس می شوند. در ادامه ویژگی های تکنیکی و موضوعی دیوارنگاره-های دو حوزه ی مکانیِ مذکور مورد ارزیابی قرار می گیرند تا در انتها بتوان از مجموع مطالب حاصل آمده، با تجزیه و تحلیلی کیفی نتایج نهایی را در مورد ارائه ی شیوه های موزون سازیِ اجرا شده و مرسوم در اصفهان و همچنین امکان-سنجیِ دستیابی به الگویی مناسب برای موزون سازی و بازسازی دیوارنگاره های ایرانی، به دست آورد و خواننده بتواند با استدلال، راهکار مناسب را تشخیص دهد. کلیدواژگان: مبانی نظری مرمت، اصفهان، دیوارنگاره(نقاشی دیواری)، کمبود، موزون سازی(رتوش)، زیباشناختی