چکیده: امروزه مشکلات ناشی از وجود بافت های فرسوده گریبانگیر بسیاری از شهرهای ایران است. در اینگونه بافت ها، علی رغم وجود پتانسیل های بسیار، ارزش های زندگی شهری رو به زوال گذاشته است وروز به روز از کیفیت زیست و سکونت درآنها کاسته می شود.از سویی به نظر می رسد از جمله مشکلات اساسی موجود در فرآیند احیای بافت های فرسوده بکارگیری شیوه برنامه ریزی جامع است، که دارای چارچوبی صلب، نگرشی ایستا و بی توجه به شهروندان می باشد. در این راستا،هدف اصلی رساله حاضر احیایبافت قدیمی شهر اسلامی قم، واقع در محدوده بافت فرسوده شهرمی باشد کهاز یک سو از طیف گسترده ای از مشکلات رنج می برد و از سوی دیگر از مهمترین پتانسیل های شهر قم برای ارتقای وضعیت اقتصادی، اسکان جمعیت و تأمین مسکن، تأمین فضاهای خدماتی، توسعه صنعت گردشگری و... بشمار می رود.در این پژوهش، با تا?کید بر فرآیند برنامه ریزی راهبردی، روش اصلی تحقیق مبتنی بر مطالعه موردیمی باشد. مطالعات انجام شده نشان می دهد شیوه برنامه ریزی راهبردی جایگزین مناسبی برای برنامه ریزی جامع می باشد. همچنین رویکرد بازآفرینی می تواند به عنوان شیوه ای موثر، در مواجهه با معضل بافت های فرسوده شهری بکارگرفته شود. در پژوهش حاضر از شیوه برنامه ریزی راهبردیبه منظور بازآفرینی بافت قدیمی و فرسوده شهر قم بهره گرفته شده است. کلیدواژه ها: بافت فرسوده، بازآفرینی، برنامه ریزی راهبردی.