هدف اساسی تحقیق حاضر تعیین سهم هوش هیجانی و گرایش به تعادل در تبیین خودکارآمدی در دانشجویان مقطع کارشناسی بوده است . از روش پژوهش همبستگی برای دستیابی به رابطه بین متغیرهای پژوهش استفاده شد. نمونه مورد نظر در این تحقیق شامل 239 نفر از دانشجویان مجتمع ولی عصردانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز بود که به صورت روش نمونه گیری خوشه ای تک مرحله ای انتخاب شدند . در این پژوهش از پرسشنامه هوش هیجانی برادبری و گریوز (2004) ، گرایش به تعادل جعفری روشن (1390) و خودکارآمدی شوارر (1992) استفاده شد . یافته های پژوهش با بهره گیری از روشهای آمار توصیفی ، ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت . یافته های پژوهش وجود ارتباط معنا دار بین هردو متغیر هوش هیجانی و گرایش به تعادل با خودکارآمدی را نشان دادند . علاوه بر این تحلیل رگرسیون نشان داد از بین دو متغیر فوق هوش هیجانی سهم بیشتری را در تبیین خودکارآمدی دارد و از بین مولفه های هوش هیجانی وزن خود مدیریتی در تبیین خودکارآمدی از مولفه های دیگر بیشتر است ، بعد از آن مدیریت رابطه و آگاهی اجتماعی و در نهایت مولفه خود آگاهی قرار دارد . کلید واژه ها : خودکارآمدی ، گرایش به تعادل ، هوش هیجانی .