وجود امنیت در محیط های شهری یکی از الزامات اساسی کیفیت زندگی محسوب می شود که در این پژوهش تلاش شده موضوع امنیت محیط های شهری با رویکرد جنسیتی مورد مطالعه قرار گیرد. روند کار شامل استخراج مبانی و تجارب مرتبط صورت گرفته و نیز استفاده از روش های میدانی است. روش میدانی در این پژوهش شامل پرسشنامه، مصاحبه و مشاهده می باشد و از آنجا که بخش اعظم یافته های این پژوهش از نوع کمی نبوده و جنبه آماری ندارند، روش اصلی تجزیه و تحلیل داده ها در این پژوهش روش کیفی بوده و مبنا و معیار در تجزیه و تحلیل های کیفی مشخصاً عقل، منطق، تفکر و استدلال است. هم چنین محدوده ی مطالعاتی با توجه به حساسیت مسأله امنیت زنان، محدوده ی اطراف میدان شوش تهران انتخاب گردیده است. در این پژوهش، سنجش عوامل موثر بر افزایش امنیت عینی و ذهنی زنان به هنگام حضور در فضاهای شهری، از اهداف اساسی می باشد که در این زمینه نتایج مطالعه نشان داده که میان احساس امنیت درک شده از فضا و عواملی چون میزان آشنا بودن فضا و چگونگی تصویر ذهنی از فضا و میزان تعامل اجتماعی شهروندان در فضا ارتباط زیادی وجود دارد. هم چنین افزایش امنیت عینی در فضاهای شهری نیازمند افزایش نظارت عمومی، بهبود نورپردازی و نیز خوانا و قابل فهم نمودن فضاها می باشد.