ایجاد اتصالی ستون فقرات در شرایطی همچون بیماری های استحاله ای مثل آرتریت ستون فقرات وآسیب های ضربه ای (شکستگی ستون مهره ها)، روندهای پاتولوژیک نئوپلاستی، بدشکلی های مادرزادی ستون مهره ها و شکستگی به عنوان یک عمل جراحی معمول به شمار می رود. گرافت ها غنی از سلول های استئوژنیک و القاگر استخوان سازی هستند. از اتوگرافت به فراوانی استفاده شده اما میزان گرافت برداشت شده محدودیت داشته و عوارضی را در بافت دهنده ایجاد می کند. از این رو پیوندهای جایگزین اتوگرافت مثل آلوگرافت و زنوگرافت کاربرد بیشتری پیدا کرده اند. هدف از مطالعه حاضر ایجاد اتصالی ستون فقرات در مدل آزمایشگاهی موش صحرایی با استفاده از پودر صفحه رشد جنین گاو و dbm جنین گاو می باشد. در این مطالعه 60 موش صحرایی با سن 4 ماه و وزن 200 تا 300 گرم به 3 گروه 20تایی تقسیم شدند. بعد از ایجاد بیهوشی پوست ناحیه ی پشتی روی مهره های کمری برش خورده و سپس به فاصله 3 میلی متر از خط وسط دو برش در جوانب زواید شوکی بر روی عضلات زده شد و مهره های کمری 4 و 5 در معرض قرار گرفتند. گروه 1 فضای بین زواید عرضی با پودر صفحه رشد، گروه 2 با dbm و گروه 3 با اتوگرافت برداشته شده از از ستیغ بال ایلئوم پر شد. ارزیابی رادیولوژیکی و هیستوپاتولوژیکی در روزهای 14، 28 و 42 بعد از عمل صورت گرفت. دو گروه پودر صفحه رشد و dbm اختلاف معناداری را با گروه شاهد نشان دادند و از نظر استخوان سازی و پر شدن فضای بین زواید قابلیت قابل ملاحظه ای داشتند. علت این امر را می توان به حضور bmp2 و bmp7 موجود در صفحه رشد و dbm جنین گوساله نسبت داد.