امروزه دیوارهای خاک مسلح، اغلب به روش تعادل حدی طراحی می شوند. جهت تامین پایداری داخلی و خارجی دیوار خاک مسلح، طول مسلح کننده می بایست به گونه ای تعیین گردد که حداقل ضرایب ایمنی لازم در برابر حالات مختلف گسیختگی تامین شود. اکثر آیین نامه ها، حداقل طول مسلح کننده را برابر با 70 درصد ارتفاع دیوار در نظر می گیرند. هرچند، همیشه به دلیل شرایط طبیعی ساختگاه موجود و وجود دیوار حائل دیگر، فضای کافی در پشت دیوار برای جا دادن این حداقل طول مسلح کننده لازم وجود ندارد. در این پایان نامه، تاثیر پارامترهای مختلف موثر در طرح دیوارهای حائل خاک مسلح بر روی تعیین حداقل طول مسلح کننده لازم با توجه به چگونگی شکست بررسی شده و امکان کاهش حداقل طول مسلح کننده نیز به عنوان هدف طرح مورد توجه قرار گرفته است. پارامترهای مورد بررسی شامل ارتفاع دیوار، سربار، فاصله عمودی مسلح کننده ها، مشخصات خاک مسلح کننده، مشخصات خاک خاکریز می باشد. نتایج بدست آمده نشان می دهد که امکان استفاده از طول های مسلح کننده کمتر از 60 درصد ارتفاع دیوار بجای حداقل طول مسلح کننده 70 درصد ارتفاع دیوار که متداول می باشد، وجود دارد. هنگامیکه طول های مسلح کننده کوتاهتر به کار برده می شوند، می بایست تغییر شکل دیوار مورد توجه قرار گیرد، زیرا تغییرات شکل دیوار همانطور که طول های مسلح کننده کاهش یابد، افزایش خواهد یافت. تغییر شکل دیوار که اهمیت ویژه ای در بهره برداری و عملکرد آن دارد، معمولا در طراحی به روش تعادل حدی در نظر گرفته نمی شود. این مطالعه همچنین تاثیر طول مسلح کننده و دیگر پارامترهای طراحی را بر رفتار و تغییر شکل دیوار خاک مسلح مورد بررسی قرار داده است. مدل سازی و تجزیه و تحلیل با استفاده از روش اجزا محدود انجام شده است. نتایج نشان می دهد که اگر چه با کاهش طول مسلح کننده، تغییر شکل دیوار افزایش خواهد یافت، اما استفاده از خاک با خواص مناسب، می تواند موجب کاهش تغییر شکل دیوار و جبران افزایش تغییر شکل آن به دلیل استفاده از طول مسلح کننده کوتاه تر گردد.