مدت مدیدی است که انتقال سیاست پولی از طریق بانک ها به عنوان یکی از مجاری کلیدی اثر پذیری سیاسی مورد توجه است. هدف از این مطالعه تحلیل تأثیرات شوک سیاست پولی بر تسهیلات شبکه بانکی ایران از طریق آزمون مجرای وام دهی بانک است. بدین معنی که با در نظر گرفتن این فرض که وام دهی بانک ها تحت تأثیر ویژگی های ترازنامه بانک ها از جمله نسبت نقدینگی، نسبت کفایت سرمایه و اندازه نسبی بانک ها قرار می گیرد؛ اعمال سیاست پولی این اثر را تقویت می کند. برای ارزیابی این اثر از دو مدل متفاوت که هر کدام مکمل دیگری می باشند و روش برآورد هر دو گشتاورهای تعمیم یافته (gmm) است، استفاده شده است. به منظور برآورد مدل های انتخابی، متغیرهای کلان اقتصادی و داده های ترازنامه 20 بانک شبکه بانکی ایران از سال 1380 تا 1388 به کار گرفته شده اند. نتایج به دست آمده بر اساس هر دو مدل انتخابی بیانگر آن است که متغیرهای نسبت نقدینگی، نسبت کفایت سرمایه و اندازه نسبی بانک اثر معناداری بر وام دهی شبکه بانکی ایران دارند و این اثر با اعمال سیاست پولی انقباضی تشدید می شود. در واقع اعمال سیاست پولی انقباضی بر وام دهی بانک ها با توجه به متغیرهای نسبت نقدینگی، نسبت کفایت سرمایه و اندازه نسبی بانک اثر معناداری دارد به نحوی که وجود مجرای وام دهی بانک در ایران تأیید می شود اما این اثر ناچیز است. که دلیل عمده آن، ناکارآمدی ابزارهای پولی است که توسط بانک مرکزی در سال های اخیر به کار گرفته شد.