این پژوهش در رابطه با تاثیر احتمالی اعتماد به نفس به مهارت گفتاری دانشجویان زبان انگلیسی سه فرضیه مرتبط را مرد بررسی قرار می دهد : الف-رابطه معنا داری بین اعتماد به نفس و مهارت گفتاری دانشجویان زبان انگلیسی در سطح متوسط وجود ندارد. ب- رابطه معنا داری بین اعتماد به نفس و جنسیت دانشجویان زبان انگلیسی در سطح متوسط وجود ندارد. پ- رابطه معنا داری بین اعتماد به نفس و سن دانشجویان زبان انگلیسی در سطح متوسط وجود ندارد. برای تایید یا رد این فرضیه ها در آغاز بر پایه آزمون optشصد و دو دانشجو با توانش زبانی متوسط در مقطع کارشناسی که در سه کلاس درس بیان شفاهی داستانهای کوتاه شرکت داشتند انتخاب گردیدند. سپس با استفاده از معیار پیشنهادی فرهادی ، بیرجندی و جعفرپور که تسلط فراگیران را از نظر 1- روانی گفتار 2- استفاده از واژه های متناسب 3- به کار بردن جملات دستوری 4- تلفظ و 5- قابل درک بودن گفتار می سنجد، مهارت این شرکت کنندگان بوسیله استاد درس و محقق به طور جداگانه مورد ارزیابی قرار گرفت. میزان اعتماد به نفس شرکت کنندگان نیز از طریق پاسخ به پرسشنامهsorensen تعیین گردید.همچنین اطلاعات مربوط به سن و جنسیت آنان با استفاده از داده های موجود مورد بررسی قرار گرفت. نتایج محاسبات آماری نشان داد که هیچ رابطه معناداری بین اعتماد به نفس و مهارت صحبت کردن و همچنین اعتماد به نفس و سن در میان شرکت کنندگان وجود ندارد. درحال که بین دو متغیر اعتماد به نفس و جنسیت شرکت کنندگان رابطه معناداری دیده شد. نتایج این تحقیق می تواند توسط دانشجویان، مدرسان و تهیه کنندگان مطالب درسی به زبان انگلیسی مورد بهره برداری قرار گیرد. واژگان کلیدی: اعتماد به نفس، مهارت صحبت کردن ?