مطالعه حاضر با هدف تحلیل کارایی فنی شرکت های تعاونی دامپروری در استان فارس صورت گرفت. داده های مورد استفاده، از طریق تکمیل پرسشنامه از بهره برداران منتخب مناطق مرودشت، شیراز، فسا، ممسنی و جهرم، برای سال 1389 بدست آمد. به منظور بررسی روابط میان متغیرها، از روش های حداقل مربعات معمولی تصحیح شده، حداکثر درستنمایی و تحلیل پوششی داده ها استفاده شد. در بررسی آزمون فرضیات جهت انتخاب مدل مناسب نتایج نشان داد که فرضیه اول ( ) پذیرفته می شود و فرض h0 را مبنی بر رد مدل می پذیریم لذا روش حداقل مربعات معمولی تصحیح شده نسبت به روش حداکثر درستنمایی مزیت دارد. نتایج حاصل از تصریح تابع سود با استفاده از روش حداقل مربعات تصحیح شده نشان داد مخارج کلیه فعالیت های شرکت های تعاونی مهمترین عامل ایجاد تفاوت میان سود واحدها است. تصریح بدست آمده از نظر معیارهای سنجی دارای شرایط مطلوب است، بطوریکه توزیع جملات اخلال، نرمال و عدم ناهمسانی واریانس و عدم همخطی بر تصریح الگو دلالت دارد. نتایج بدست آمده از میزان کارایی نشان می دهد که متوسط کارایی فنی در روش حداقل مربعات معمولی تصحیح شده 63 درصد و دامنه کارایی نیز 100-39 درصد می باشد. در تصریح مجدد الگو جهت بررسی عوامل موثر بر کارایی به روش فوق نیز مشخص شد که تعداد اعضاء، فاصله از مرکز و منطقه از عوامل موثر بر کارایی فنی شرکت ها می باشد. نظر به اینکه احتمال وجود نقص یا مشکلات سنجی می باشد لذا از روش جدید تحلیل پوششی داده ها که مربوط به برنامه ریزی خطی می باشد استفاده نموده ایم. نتایج نشان داد که متوسط کارایی فنی شرکت های تعاونی دامپروری 88 درصد و دامنه کارایی فنی آنها 100-80 درصد می باشد. همچنین تصریح مجدد الگو جهت بررسی عوامل موثر بر کارایی فنی مشخص شد که تعداد اعضا، آموزش و ترویج و منطقه از عوامل موثر بر کارایی شرکت ها می باشند.