سابقه و هدف: با افزایش سن زنان به تدریج سطح پایه آندروژن ها کاهش و کورتیزول افزایش می یابد که سبب کاهش قدرت عضلانی، تراکم استخوان، خستـگی و افسـردگی می شود. هدف از این پژوهش بررسی پاسخ حاد آندروژن ها، کورتیزول و لاکتات به تمرینات مقاومتی و استقامتی در زنان مسن بود. مواد و روش ها: در این پ‍ژوهش 10 زن مسن، یائسه و سالم با سن: 74/3±30 /54 سال و نمای? تود? بدن: 07/2±88/24 کیلوگرم بر مترمربع به روش جایگزینی متقاطع در سه برنامه تک جلسه ای جداگانه: 1) تمرین مقاومتی(3 ست 10 تکراری از 8 حرکت با شدت 80% یک تکرار بیشینه)، 2)تمرین استقامتی(45 دقیقه رکاب زدن روی دوچرخه کارسنج با شدت 60 تا 70 درصد اوج اکسیژن مصرفی) و 3) استراحت(گروه کنترل) شرکت کردند. مقادیر تستوسترون، دهیدرواپی آندروسترون-سولفات، کورتیزول و لاکتات سرم نمونه های خون قبل، بلافاصله و 15 دقیقه بعد از مداخل? هر کدام از سه برنامه جمع آوری و اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از روش اندازه گیری های تکراری تحلیل شدند و برای آزمون آنها سطح معنی داری 05/0>p در نظر گرفته شد. یافته‏ها: نتایج نشان داد تغییرات درون گروهی مقادیر آندروژن ها و لاکتات گروه تمرین مقاومتی و استقامتی افزایش معنی دار داشت(05/0>p). ولی تغییرات بین گروهی آندروژن ها و لاکتات گروه ها معنی دار نبود. تغییرات درون گروهی مقادیر کورتیزول معنی دار نبود اما تغییرات بین گروهی مقادیر کورتیزول معنی دار بود(05/0>p)؛ به طوری که مقادیرکورتیزول گروه تمرین استقامتی نسبت به گروه مقاومتی و استراحت افزایش معنی دار داشت(05/0>p). نتیجه‏ گیری: یک جلسه تمرین مقاومتی و استقامتی تأثیر حادی بر سطوح آندروژن ها و لاکتات ندارد؛ اما متعاقب یک جلسه تمرین استقامتی سطح کورتیزول افزایش می یابد.