در نمایشنامه های سام شپارد، آنچه محوریت می یابد امید برای یافتن نظم و معنا در زمان حال با نوعی تعامل با تخیلات وهم آلود گذشته می باشد. شپارد برای به تصویر کشیدن سیر معرفتی شخصیت ها در پی یافتن هویت در غرب کهن (نماد موفقیت، آزادی، بی ریشگی یا به عبارتی همان رویای آمریکایی)، از شگردهای فراواقعگرا ( در کارهای قدیمی تر) و پسانوگرا در کارهای اخیر خود بهره می گیرد. چارچوب نظری اصلی این مطالعه نظریات لیندا هاچین درباره فرا داستان تاریخ نگارانه است. از دیدگاه وی، تاریخ نگاری پسامدرن، گذشته را با دیدی انتقادی می نگرد. سام شپارد به کمک اساطیر کهن، که در فرهنگ عامه نمودی تازه یافته اند، تاریخ غرب را بررسی می کند. همچنین، نگره های اساطیر مدرن رولان بارت، اساطیر نوستالژیک و فرا واقعی ژان بودریا، تاریخ نگاری نشانه ای اومبرتو اکو و دیدگاه های تاریخ گرایانه میشل فوکو تکمیل کننده چارچوب نظری اصلی در بررسی وجه اسطورهای نمایشنامه نویسی سام شپارد در این پ‍ژوهش اند. هدف، بررسی پیوندهای موجود میان فرهنگ امروز- فرهنگ عامیانه و فرهنگ عالی - و نیز ارزش های کهن ملتی است که اکنون به اسطوره تبدیل شده اند. اساطیر، آمریکایی ها را به نسل هایی از نژادها و خانواده ها از جمله مهاجران اولیه و بومیان آمریکایی متصل می کنند. در اسطوره ی سرحد، ارتباط میان ساکنان جدید آمریکا و غرب وحشی بررسی می شود. گاوچران ها که از جمله تصاویر مکرر در نمایشنامه های شپارد هستند «اسطوره ی قهرمان»- نوعی رویای اقبال و شهرت را یادآور می شوند. «اسطوره ی هنرمند» رویای تمدنی است که در هنر به ویژه موسیقی و فیلم جست و جو می شود. موسیقی راک و فیلم های وسترن از صور رمانتیسم هستند که با افسانه های عامیانه ی آمریکایی ادغام شده و به اسطوره تبدیل می شوند. کاربرد نوستالژیک اسطوره ی هنرمند از مهمترین ویژگی های آثار شپارد است. از آنجا که در عصر پسانوگرا تصویر خانواده به عنوان تکیه گاهی محکم از بین رفته است، خانواده و روابط خانوادگی به تصاویری نوستالژیک و اسطوره ای تبدیل شده اند. بنابراین «اسطوره ی خانواده» از دیگر زیر شاخه های رویای آمریکایی به شمار می رود. این پژوهش بر آن است تا ویژگی های تاریخ نگارانه ی نمایشنامه های شپارد در ارتباط با اساطیر عامه را بررسی کند.

چکیده ندارد.