تحقیقات متعددی تاکنون ثابت کرده اند که استفاده از راهبردهای خوانش تاثیر عمده ای در درک متن زبان آموزان دارد. اما مطالعه در مورد روش آموزش تعاملی که در آن راهبردهای خوانش بصورت مستقیم آموزش داده میشود در ایران بسیار محدود و یا اصلا انجام نشده است. بنابراین هدف از تحقیق حاضر بررسی اثربخش بودن احتمالی روش آموزش تعاملی راهبرد محور بر درک متن انگلیسی و همچنین آگاهی فراشناختی زبان آموزان بزرگسال ایرانی است. در انجام این تحقیق دو گروه با دو روش تدریس متفاوت مورد بررسی و مقایسه قرار میگیرند: گروه اول شامل دسته ای از زبان آموزان است که در آموزش مهارت خوانش انگلیسی به آنها از روش آموزش تعاملی راهبرد محور استفاده میشود و گروه دوم از روش سنتی گرامر-ترجمه. هر دو گروه از 9 زبان آموز تشکیل شده اند که در سطح متوسط مهارت زبانی قرار دارند. این تحقیق همچنین شامل یک آزمون استاندارد درک متن انگلیسی است که از آن برای سنجش سطح مهارت درک متن زبان آموزان قبل و بعد از دوره آموزش مورد استفاده قرار می گیرد. همچنین از یک پرسشنامه برای سنجش میزان آگاهی فراشناختی دانش آموزان قبل و بعد دوره آموزش استفاده می شود. سومین ابزار برای انجام تحقیق حاضر متون متنوع انگلیسی برای استفاده در دوره آموزشی در دو گروه است. تجزیه و تحلیل کمیتی نتایج بدست آمده از آزمون درک متن انگلیسی و پرسشنامه سنجش فراآگاهی از طریق آمار توصیفی و t-test و paired-test انجام می شود. نتایج این تحقیق نشان می دهد هر دو گروه آموزش تعاملی راهبرد محور و آموزش سنتی گرامر-ترجمه به یک اندازه در بهبود سطح مهارت خوانش دانش آموزان ایرانی موثربودند اما سطح آگاهی فراشناختی دانش آموزانی که در گروه آموزش تعاملی بودند بصورت معناداری در مقایسه با دانش آموزان گروه آموزش سنتی افزایش پیدا کرد.