چکیده روش های تأمین امنیت اجتماعی همواره از مباحث مهم زندگی فردی و اجتماعی به شمار می رود و از همین رو، موضوع استخراج این روش ها از متون دینی از اهمیت ویژه ای برخوردار می گردد. وجه مشترک تعاریف متعدد از امنیت اجتماعی عبارت است از: امنیت هویت و شخصیت افراد، که دارای دو بخش است: امنیت عینی و امنیت ذهنی که در صورت تأمین همزمان این دو بخش در حقیقت، امنیت اجتماعی تأمین شده است. بنابراین امنیت اجتماعی، مقوله ای فرهنگی است که با تأمین امنیت هر یک از اجزا و مجموعه های درون جامعه، فراهم می شود و حریم اجتماع را از خطرات و تهدیدات حفظ می کند و خود دارای شاخص هایی است که برای تحقق بخشیدن به آنها نیاز به فرهنگ سازی عمیق و گسترده ای، در سطح روابط اجتماعی افراد با یکدیگر است. آیات و روایات، طُرُق و ابزارهایی خاص در این حوزه معرفی کرده اند؛ راه هایی از قبیل: دفاع از حقوق ستم دیدگان، مبارزه با متجاوزان به اموال مردم، اجرای قصاص، جلوگیری از شیوع رباخواری در جامعه، امر به معروف و نهی از منکر که همگی از ابزارهای تأمین کنند? امنیت اجتماعی به شمار می روند. در قرآن کریم و آموزه های معصومان (علیهم السلام) برای برقراری امنیت اجتماعی، بیش از هر چیز باید به شناسایی، و حذف آسیب های تهدید کنند? آن، از قیبل: اختلاف و تفرقه، ظلم و بی عدالتی، سوءظن پرداخت. در منطق آیات و روایات این آسیب ها شامل آسیب های فکری و فرهنگی، و آسیب های رفتاری و عملی می شوند که طبعاً با حذف یا کاهش این آسیب ها می توان بهبود امنیت اجتماعی را به نظارت نشست.