آلیاژهای منیزیم دارای نسبت سختی به وزن بالا وخواص مکانیکی خوبی می باشند که باعث شده است از آنها به طور گسترده در اتومبیل سازی، صنایع هوافضا و ساخت وسایل الکترونیکی استفاده گردد اما مقاومت بسیار پایین آنها در برابر خوردگی موجب محدودیت کاربردشان گردیده است. در این راستا روشهای مختلفی جهت جلوگیری از خوردگی آنها به وجود آمده است. استفاده از بازدارنده ها یکی از پرکاربردترین روش های حفاظت از خوردگی منیزیم و آلیاژهای آن می باشد. هدف از این کار پژوهشی، مطالعه اثر بازدارندگی تعدادی از ترکیبات آلی بر روی آلیاژaz61 منیزیم در محیط های خورنده هیدروکلریک اسید و سولفوریک اسید با روش های پلاریزاسیون پتانسیودینامیک و اسپکتروسکوپی امپدانس الکتروشیمیایی و روش کاهش وزن می باشد. مورفولوژی سطح نمونه های آلیاژی در حضور و غیاب بازدارنده ها با استفاده از تکنیک میکروسکوپ الکترونی روبشی(sem ) بررسی شده است. برخی روش های تکمیلی مانند ft-ir ، edax و drs نیز برای بررسی مکانیزم بازدارندگی خوردگی بکار رفته است. نتایج نشان می دهند که افزایش 8-هیدروکسی کینولین به طور قابل توجهی، سرعت خوردگی آلیاژ منیزیم az61 را در هر دو محلول خورنده hcl و h2so4 کاهش داده است. اثر بازدارندگی 8-هیدروکسی کینولین با تشکیل یک کمپلکس بین سطح آلیاژ و مولکول بازدارنده شرح داده شده است. روش تئوری dft برای به دست آوردن ساختارهای بهینه شده و پارامترهای شیمی کوانتومی کمپلکس های تشکیل شده بکار رفته است. علاوه بر این، اثر بازدارندگی دو ترکیب شیف باز سالسیلنی به نام های salpr و salcn در برابر خوردگی az61 در محلول های اسیدی مورد بررسی قرار گرفته شدند. نتایج تست های الکتروشیمیائی، اثر بازدارندگی بالای ترکیبات شیف باز مورد مطالعه را آشکار کرده است. همچنین جذب سطحی این ترکیبات از ایزوترم لانگمویر تبعیت می کند.